۵ شهر رمضان المبارک ۱۳۲۰ قمری مطابق ۲۶ مهر ماه جلالی ۸۲۹ و ۱۳ اکتبر ۱۹۰۷ میلادی انتشار یافته. این شماره در هشت صفحه بقطع متوسط وزیری و باندازه قطع روزنامه صور اسرافیل می‌باشد و در مطبعه سربی (حقوق) طبع گردیده است.
روزنامه مساوات از حیث شهرت و اهمیت بیای روزنامه صور اسرافیل نمی‌رد ولی از جهت اشتمال آن بر مقالات سیاسی و پیشنهاد‌های مفید کم از روزنامه مذکور نیست. سرلوحه روزنامه عبارت از دو فرشته بالداریست که در دست‌های خود صفحه ایرا که در آن کلمه (مساوات) بخط نستعلیق و در بالای آن آیه (ماتری فی خلق الرحمن من تفاوت) چاپ شده. علاوه بر این قیمت اشتراک وتاریخ انتشار وکلمات (حریت). (عدالت) و (اخوت) در سرلوحه روزنامه طبع گردیده است.
طرز انتشار مساوات هفتگی بوده و وجه اشتراک آن بدینقرار است و سالیانه در طهران ۱۲ قرآن و در سایر شهر‌ها ۱۷ قرآن و در خارجه ۱۰ فرانک. تک نمره در طهران یک عباسی و در سایر بلاد ایران، پنج شاهی است عنوان مراسلات، اداره مساوات واز شماره دهم بآنطرف طهران. مدرسه اصفب بعنوان محل اداره روزنامه معرفی شده است. از شماره ششم مورخ یکشنبه ۱۷ شهر شوال المکرم ۱۲۳۰ قمری نام (سید عبد الرحیم خلخالی) پهلوی اسم مدیر روزنامه (سید محمد رضا شیرازی) درج شده ولی سمت نامبرده در روزنامه معین نشده است تعداد صفحات روزنامه بیشتر ۸ صفحه و گاهی بده صفحه نیز رسیده است. و نیز روزنامه در مطابع مختلف طبع گردیده چنانچه شماره اول آن در مطبعه (حقوق) واز شماره دوم بعد در مطبعه (شرقی که بمدیری شیخ الملک در طهران تأسیس شده) چاپ شده است مقاله افتتاحی مساوات که خوانندگان را بعلت تأسیس ومرام و مسلک روزنامه آشنا می‌سازد بدین قرار است:
«من مدت‌ها در کتب و رسائل و اوراق منتشره خوانده‌ام که یکی از بهترین وسائل برای ترقی ملت و صلاح و فلاح مملکت و آبادی کشور جرائد است و یگانه واسطه نجات و وسیله تمدن و ترقی همان روزنامه و رسائل موقته است و این قدر از فواید و محسنات روزنامه و مزایا و منافع جراید در خود روزنامه‌ها دید که گمان می‌کردم آدم باید هر چه از هر جا بهر زحمت بدست بیارد بروزنامه بدهد و اگر روزی چیزی بگیرش نیامد باید جل ویلاس خانه را زحمت داده گرو گذاشته یا فروخته وجه آنرا در جیب گذارده فوراً بچه‌های روزنامه فروشی را صدا نماید و همه را خدمت ایشان بندگی کرده اوراق رنگین و گوناگون از بزرک و کوچک باسامی مختلفه گرفته روانه منزل گردد گاهی در خود جرائد مدائحی برای روزنامه می‌دیدیم که شبیه بمدحیه‌هایی بود که شعرا بسلاطین قدیم ومتمولین می‌اختند و اغلب دو صفحه مثل اشعار مقفی بعنوان روزنامه است که.... روزنامه است تا آخر وصد مرتبه تکرار این جمله در تعریف صنعت و ترویج حرفت خودشان می‌نوشتند ولی برای اینکه بفهمیم که آیا این فواید واقعاً در این اوراق هست یا نه باید نتیجه که از این وسائل تاکنون بمردم عاید شده نظر انداخت چون ملاحظه این نکته را می‌کنیم می‌بینیم که این فوائد منتظره بملت ایران از جراید خودشان حاصل نگشته و با وجود و فورنبی جراید در ایران و افراط میل مردم و صرف وقت‌ایشان در اینراه نسبت بثروت و تمدن وتعمیم معارف در ایران و حتی تفوق
-۲۰۶-
