يك سطر ؛ پلیس ایران، بدینقسم معرفی شده است : « روزنامه ایست حامی و خادم اتحاد اسلامیان . حافظ استقلال ایران - سیاسی - اجتماعی ، ادبی ، اخلاقی ، تفتیش در امور مملکتی و رساندن تظلم مظلومين بمقام عدل وكب جواب از وظایف اوست در سال دوم تا اندازه ای از وظایف روزنامه کاسته شده و بدينقسم معرفی شده است « روزنامه ایست بی طرف ، حامی اتحاد اسلام حافظ استقلال ایران . فلسفی سیاسی اخباری . اخلاقی . »
پلیس ایران در سال اول یومیه بوده و همه روزه سوای ایام تعطیل طبع و نشر می شده ) و در سال دوم هفته دو نمره روزهای یکشنبه و چهار شنبه طبع و توزیع میشده است . شماره ۱۹ سال اول در تاریخ سه شنبه سلخ ذیقعده الحرام ۱۳۲۷ قمری مطابق ۱٤ دسامبر ۱۹۰۹ میلادی و شماره ٣٤ سال دوم آن که دارای نمره مسلسل ۵۰۷ می باشد، در تاریخ دو شنبه ۲۷ رجب ۱۳۲۹ قمری منتشر گردیده است.
مندرجات روزنامه پس از درج مقاله اساسی عبارت است از ( اخبار دا خله ) و ( تلگرافات داخله ) و حوادث طهران و سایر بلاد ایران و در صفحه چهارم تحت عنوان ( تلگرافات خارجه ۹ مختصری از حوادث ممالك خارجه درج است رو بهمرفته بیشتر مندرجات روزنامه عبارت از ذکر حوادث و وقایع داخلی است . علاوه بر اینها در پاورقی روزنامه که از همان صفحه اول شروع میشود مطالبی بعنوان (رولیسون عثمانی ۱۳۲۷ ) نوشته شده . يك قسمت از مندرجات روزنامه در سال اول صورت جامع و مفصلی از ( اشیاء مسروقه سلطنتی ) است که بتدریج در هر شماره با ذکر نوع و جنس و شماره آنها چاپ شده و برای اطلاع از جواهرات و اثاثیه سلطنتی قاجاریه بی اندازه مفید است . قسمتی از مقالات اساسی روزنامه تحت این عناوین است : « لزوم اتحاد اسلام - سیاسی - مجلس شورایملی و وظیفه وظیفه - نصیحت به پلیس طهران - سیاست امروزه ایران - اینکه بایران آمده کیست ؟ مقصودش چیست ؟ صنوف صالحه ایران آنها را چه میبیند؟. »
از روزنامه پلیس ایران تا شماره ٣٤ سال دوم مورخ دوشنبه ۲۷ رجب ۱۳۲۹ قمری در دست است :
مرتضی قلیخان مؤيد الممالك
مرتضی قلیخان تاجار ملقب بمويد الممالك از رجال و آزادیخواهان مشروطیت ایران و علاوه بر تأسیس و انتشار روزنامه های صبح صادق ) در حرف من كتاب مفصلا از این روزنامه گفتگو خواهیم کرد و ارشاد و پلیس ایران، در بدست آوردن مشروطیت ایران متحمل زحمات و مشقات فوق العاده گردیده و پس از واقعه ۲۳ جمادی الاولى و بمباران مجلس که آزادیخواهان تحت عذاب و شکنجه قرار گرفتندوی نیز بناچار دست از بار و دیار کشیده و با تفاق داماد خود میرزا جواد خان از ایران خارج و بسوی ترکستان شتافت. در آنجا روس ها او را تحت فشار قرار داده و از این رو مدت چند ماه با کمال عرت از شهری بشهری روانه بود تا اینکه خبر و رود
-۷۶-
