پرش به محتوا

برگه:تاریخ جرائد و مجلات ایران از محمد صدر هاشمی جلد دوم.pdf/۱۹۵

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
حرف جيم بعده الهاء
جهان زنان
 

زیر از نامه آقای فرخ دین پارسا شوهر بانوی محترم استخراج شده است : «خانم من هم مانند سایر خانمها سرگذشتی ندارند.

تحصیلات ایشان دوره متوسطه و از آغاز زناشوئی روح آزادی طلبی و آزاد منشی داشته حجاب را مانع ترقی اجتماع میشناخته است.

مشار اليها مخصوصا مادر خوبی برای پرورش اطفالش بوده و پنج طفل مرا با آنکه اکثر خانه دوش بوده ایم با آبرومندی بثمر رساند.»

(۴۵۷) جهان نما

روزنامه جهان نما در شیراز صاحب امتیازی و مدیر مسؤلی ( میرزا محمد حسین نوری زاده و بعدا معروف بجهان نما ) تاسیس و در اواخر سال ۱۳۰۳ شمسی منتشر شده است . شورای عالى فرهنك امتياز این روزنامه را در تاریخ ۲۰ دلو ۱۳۰۲ تصویب نموده و جهان نما در انتهای همین سال انتشار یافته ولی بعد از سه ماه تعطیل گردیده است . مدت بیست و دوسال روزنامه زمانی تعطیل و گاهی چند شماره از آن منتشر شده تا اینکه شماره اول سال بیست و دوم آن در تاریخ شنبه هفدهم آذر ١٣٢۴ شمسی در چهار صفحه يقطع بزرك با چاپ سربی در مطبعه ( جهان نما ) طبع و توزیع گردیده . مقاله افتتاحی این شماره تحت عنوان ( بنام خداوند متعال - آغاز سال بیست و دوم ) نوشته شده قسمتی از آن این است : « روزنامه جهان نما با این شماره قدم در مرحله بيست و دو مين سال انتشار خود میگذارد . ما از بیست و دو سال پیش که خدمت خود را باین آب و خاك آغاز کردیم بدون اینکه تغییر مساك و عقیده داده و یا خدای نخواسته صفحات روزنامه را آلت سوء استفاده قرار دهیم همواره با عوامل نکبت و بدبختی در مبارزه بوده ایم . هیچ عامل و هیچ قدرت و هیچ ثروتی تا کنون توانسته است در ماراه یافته و از ادامه روش قطعی منحرفمان سازد النهایه چندی که جریان حکومت را بر خلاف مرام خود و مصالح جامعه دیدیم نتوانستیم این راه را طی کنیم بوسیله طبع و نشر آثار و کتب سودمند اخلاقی و اجتماعی وظیفه خود را انجام و تنها تکیه گاه ما اول خداى بزرك سپس پشتیبانی هم ميهنان عزیز بوده . ما در راه این وظیفه با این که با تضییقات و فشارهای غیر قابل تحمل و ضررهای هنگفتی مواجه بوده ایم مع الوصف چون بسلاح صبر و شکیبائی مجهز بوده و نیز هدفی جز نشر حقایق و دفاع از حق و حقیقت و بالنتيجه خدمت بخلق و تنویر فکار عامه نداشته و نداریم کمترین رخوت و سستی در خود احساس نکرده و از این پس هم تا آخرین قطره خونی که در شرایین ما جریان دارد از مجاهدت خود دست بر دار نخواهیم بود .»