آزادی است و مجلس و هر روزنامه را + هر روز بی‌محاکمه توقیف می‌کنند. » این بود آنچه آقای حسین مکی در باره توقیف طوفان در سال اول آن نوشته‌اند. اکنون یذکر بقیه توضیحات راجع دوره روزنامه می‌پردازیم. مندرجات طوفان در سال اول عبارت از سرمقاله و مقالات مختلف واخبار مجلس وداخله و خارجه است. شماره ۱۲ سال اول در چهار صفحه بزرک در تاریخ جمعه ۵ صفر ۱۳۴۰ مطابق ۱۴ میزان ۱۳۰۰ شمسی منتشر گردیده. یک قسمت از پاورقی روزنامه در سال اول عبارت از (پیشنهاد کمسیون مطالعات نظام انگلیسی و ایرانی) است که در چند شماره بترتیب چاپ شده است.
سال دوم روزنامه طوفان
شماره اول سال دوم طوفان بصاحب امتیازی و مدیری (فرخی) در چهار صفحه بقطع بزرک با کلیشه سرخ؛ در مطبعه سربی (روشنایی) طبع و در تاریخ چهار شنبه ۲۹ ذیجة الحرام ۱۳۴۰ قمری مطابق ۳۱ اسد ۱۳۰۱ شمسی منتشر شده است. این شماره پس از توقیف روزنامه و تحصن فرخی مدیران در سفارتخانه روس انتشار یافته و سر مقاله آن بعنوان (تجدید طوفان) نوشته شده است. ما بواسطه اهمیت این مقاله و اینکه از قرائت آن خوانندگان اطلاعات بیشتری راجع بروزنامه طوفان بدست می آورند عین آنرا ذیلا نقل می‌نمائیم:
«تجدید طوفان - همانطور که بشر در زندگانی کوتاه خود بحوادث وموانع سخت و هولناک دوچار می‌شود هوسات انسانی و مخلوق فکر بشر نیز در حیات خود بلطمات و صدماتی تصادف می‌نمایند که اگر قدرت بنی آدم نبود زوال آن‌ها در مقابل تند باد حادثات مسلم و محقق بود. طوفان در ایام قلیل عمر خویش برای چهار مین دفعه معاق توقیف را جایگاه شش ماه خود ساخت (گناهش کدام و جرمش چه بود)
اگر قوانین مشروطیت که با پارلمان کنونی فاقد وجود خارجی است بقای حکومت نظامی را برای همیشه تصویب و یا تبشیت کرده بود طوفان هرگز اعتراض نکرده و مجنونانه هدف تیر‌های جانسوز نمی‌گردید.
اگر ما میدانستیم که در مملکت ایران اصول پارلمانی جلوه مظالم استبدادی است قدم فداکاری و جانبازی در میدان مبارزه ارتجاع نمی‌نهادیم آری ما تصدیق می‌کنیم در این محیط بخطا رفته و با چنین پارلمانی که علنا از وظیفه حتمیه خود که طرفداری اجرای قانون اساسی است مضایقه می‌نماید بوالهوسانه طرفدار اجرای قوانین مشروطیت می‌باشیم؟!
زیرا ما از همت و کلای دوره چهارم تقنینیه کاملاً آگاه بوده افکار کوچک و امید‌های در از آن‌ها را برای هوی و هوس شخصی دانسته و حتی امروز فاصله بین خوب و بد‌ایشان قائل نمی‌باشیم در اینگروه متفرق که یکجا جمع شده و نام آنرا پارلمان نهاده‌اند گذشته از آن دسته وکلائی که بهیچ وجه صلاحیت اشغال کرسی مقدس پارلمان
-۱۷۰-
