شمال شرقی مصب نیل، برای حفاظت مصر از طرف عربستان و فلسطین. سوّمی در مارآ۱ که مصب نیل را از طرف لیبیا حراست می‌کرد. چهارمی در جزیرۀ الفان‌تین۲ برای حفاظت مصر از طرف حبشه. هرودوت گوید (کتاب ۲، بند ۳۰)، که عدّۀ این ساخلو به دویست و چهل هزار نفر می‌رسید و افراد آن مصری بودند.
این خبر می‌رساند، که حکومت ایران امنیت مصر را خوب حفظ می‌کرده. این بود کارهای داریوش در مصر، که ذکر شد. اکنون قبل از اینکه از این مبحث بگذریم، مقتضی است، کلمه‌ای چند در باب افریقا یا، چنانکه هرودوت گوید، لیبیا از نظر مورّخ مزبور گفته شود، زیرا یک قسمت لیبیا، بمعنی افریقا، در این زمان، که از وقایع آن صحبت می‌شود، جزء ایران بود و برای ما مهم است، که اخلاق و عادات مردمان تابع ایران آن‌روزی را بدانیم.
لیبیا از نظر هرودوت
مورّخ مذکور گوید (کتاب ۴، بند ۱۶۸-۱۹۹): از تمامی اهالی لیبیا بمصر نزدیک‌تر (آدیرماخیدها) هستند. لباس اینها مانند لباس سایر اهالی لیبیا است، ولی اکثر مؤسساتشان مصری است. این قسمت لیبیا از مصر تا بندر پلین۳ امتداد یافته در مغرب این مردم گیلیگام‌ها مسکن دارند و ولایت آنها تا آفرودی‌سیاس۴ ممتد است. از این ولایت بطرف غرب آس‌بیست‌ها مسکن گزیده‌اند، ولی ساحل دریا در تصرّف اهالی سیرن است. مؤسسات آنها غالبا سیرنی است. بعد بطرف غربی مردمی است موسوم به آوس‌خیس‌ها. مساکن آنها بالای برقه و در محلی موسوم به اوس‌پرید بدریا سراشیب است. از این مردم بطرف غرب مردم ناسامن می‌باشند. اینها در تابستان حشم خود را در کنار دریا رها کرده بولایت آوگیل می‌روند.
در آنجا درخت خرما زیاد است، بعلاوه ملخ زیاد گرفته می‌خشکانند و بعد آرد کرده با شیر می‌خورند. ناسامن‌ها زنان متعدّد دارند و آنها مانند زنان ماساژت‌ها
________________________________________
(1) - Marea.
(2) - Elephantine.
(۳) - پلین ( Plynos ) بندری بود در لیبیا در نزدیکی رأس حلم امروزی.
(4) - Aphrodisias (جزیره‌ایست در نزدیکی لیبیا).
تاریخ ایران باستان جلد ۱
