دختر را ازدواج خواهد کرد. اگر زن و شوهر باهم سازگار نبودند، زن می‌بایست پولی را، که شوهر داده بود، رد کند. این عادت خوبی بود و حالا متروک شده.
بابلیها، برای اینکه دختران خود را مجبور نکنند بشهر اجنبی بروند، بعدها ترتیب دیگری پیش گرفتند. توضیح آنکه از مردم عوام آنهائی که از جهت جنگ دوچار فقر و پریشانی شده‌اند، با تن دختران خود کسب می‌کنند. بابلیها عادات حکیمانۀ دیگری نیز دارند۱: مرضائی را، که دستشان به طبیب نمی‌رسد، بمیدان می‌برند و رهگذر نزد مریض آمده با او صحبت می‌کند. ممکن است، که یکی از رهگذرها مبتلا بهمین مرض بوده یا کسی را مبتلا باین مرض دیده باشد. در این صورت چنین کس دوائی را، که استعمال کرده یا دیده است، که استعمال کرده و چاق شده‌اند بمریض می‌گوید. برحسب عادت ممنوع است، که کسی مریض را دیده بگذرد و از او احوال‌پرسی نکند. مرده‌ها را در مس دفن می‌کنند و سرودهای بابلیها در این موارد شبیه سرودهای مصری است. مرد و زن پس از اینکه باهم ارتباط یافتند، باید کندر بسوزانند و هر دو، همین‌که صبح در رسید، شست‌وشو کنند.
قبل از این کار دست به ظرفی نمی‌زنند. عادت اعراب هم چنین است. بابلیها عادتی دارند، که بسیار زشت است: هر زن بومی باید یک‌دفعه در مدّت عمر خود با شخص خارجی در معبد آفرودیت۲ ارتباط یابد. بعض زنان بابلی، که دولتمندند، چون نمی‌خواهند با زنان بی‌چیز مخلوط شوند، بمعبد مزبور رفته در گردونه‌هائی جا می‌گیرند و ملتزمین زیاد پشت سر آنها می‌ایستند. مرد سکه‌ای روی زانوی زن انداخته می‌گوید «تو را بنام می‌لت‌تا (آفرودیت) دعوت می‌کنم». سکه‌ای را، که خارجی می‌دهد، هر قدر کم باشد، باید زن قبول کند، زیرا برای خدا داده می‌شود و پس از اینکه زنی از معبد خارج شد، دیگر به هیچ قیمتی با مردی ارتباط نمی‌یابد و زنان وجیهه زود از معبد خارج می‌شوند، و حال آنکه زنان زشت گاهی
________________________________________
(۱) - مقصود هرودوت از عادت حکیمانۀ اولی شوهر دادن زنان بدگل است به خرج زنان زیبا.
(۲) - آفرودیت در نزد یونانیها ربّةالنّوع جمال بود و هرودوت اسم یونانی این ربّةالنّوع را ذکر کرده، ولی قدری پائین‌تر می‌گوید بابلیها این آلهه را می‌لت‌تا می‌نامیدند.
تاریخ ایران باستان جلد ۱
