برگه:Tarikh-e Iran-e Bastan.pdf/۴۵۹

مجبور می‌شوند، سه چهار سال در معبد بمانند، تا یک شخص خارجی بطرف آنها بیاید».

نهم - مطیع شدن فینیقیه و فلسطین

فینیقیّه

پس از تسخیر بابل، مملکت کلده با شهرهای قدیم سومر و اکد و کلیۀ مستملکات دولت سابق بابل جزو ایران گردید. از جمله چنانکه می‌دانیم فینیقیه بود. در مدخل ذکری از فینیقیها شده (صفحۀ ۲۷) ولی بواسطه اهمیتی که فینیقیها در عالم قدیم داشتند و بملاحظۀ مزایائی، که برای ایران هخامنشی از داشتن چنین ملتی در اطاعت خود حاصل شد، مقتضی است کلمه‌ای چند بر آنچه گفته شده بیفزائیم.

فینیقی‌ها ملتی بودند سامی‌نژاد، که تقریبا در دو هزار و پانصد سال ق. م از عربستان سر برآورده بعدها بین دریای مغرب و جبل لبنان سکنی گزیدند. خود فینیقیها می‌گفته‌اند، که موطن اصلی آنها سواحل خلیج‌پارس بوده. فینیقیه معرب اسمی است، که یونانیها باین مملکت داده‌اند و بمعنی «آلهۀ آفتاب سرخ است» که از مشرق ظاهر شده، امّا فینیقی‌ها خودشان را کنعانیان می‌نامیدند. مذهب اینها بر شرک و بت‌پرستی بود و چیزهای زیاد از بابل اخذ کرده بودند. در میان آلهۀ آنها در درجۀ اوّل بعل، یا خدای آسمان بود، که او را (ملکارت)، یعنی پادشاه خدایان می‌خواندند. از آلهۀ زن، بیش از سایرین، (آستارت) را می‌پرستیدند، که همان (ایستار) بابلی است. این ربة النوع را ملکۀ آسمان و نیز خدای توالد و تناسل می‌دانستند. از سایر خدایان، (ال)، رب النوع سامیها، معروف بود که، در صیغۀ مؤنث (الات) می‌گفتند. از حیث تمدّن فینیقی‌ها، چون بین دو ملت متمدن عهد قدیم، یعنی مصریها و بابلی‌ها واقع بودند، چیزهای زیاد از آنها اقتباس کردند، ولی بیشتر به بابلی‌ها شباهت داشتند. از شهرهای زیادی که در ساحل دریای مغرب بنا کرده بودند، چند شهر معروف آفاق بود: صیدا، صور، ارواد و جبل. شهر آخری را یونانیها بیب‌لس۱ می‌نامیدند. فینیقی‌ها بواسطه نفاق

________________________________________

(1) - ^[۱]

1. Biblos.