کتزیاس در کتیبه‌های آسوری نیز ذکر شده. توضیح آنکه سارگن دوّم در فهرست باج‌گزاران خود اسم آرباک و آرتیک و مانداک را ذکر می‌کند. اینها امیران طوائف بوده‌اند و شکی نیست، که آرباکس و آرتی‌کاس و مانداکس یونانی‌شدۀ سه اسم مذکور است. بنابراین باید عقیده داشت، که هرودوت فقط اسامی شاهان ماد را ذکر کرده، ولی کتزیاس اسامی امرای مادی را هم قبل از تاسیس دولت بزرگ ماد در فهرست خود گنجانیده، زیرا موافق روایت هرودوت هم مادیها، قبل از تأسیس دولت ماد، امراء محلی داشته‌اند، چنانکه مورّخ مذکور گوید، قبل از انتخاب دیوکس به سلطنت «هر شهر زندگانی جداگانه و حکومت ملی داشت».
امّا عیب این نظر در اینجاست، که اسامی سه نفر از چهار نفر آخری فهرست کتزیاس باز موافق فهرست هرودوت نیست، فقط اسم آخرین شاه ماد در هر دو فهرست تقریبا یکی است (آستیاگس هرودوت - آستیگاس کتزیاس) و شکی نیست، که فهرست هرودوت صحیح است، زیرا سند رسمی ما دو اسم آن را تأیید می‌کند، توضیح آنکه داریوش اوّل در کتیبه بیستون اسم فراارتس را فرورتیش و کیاکسار را هووخشتر نویسانده (ستون ۲، بند ۵) و معلوم است، که دو اسم مذکور در نوشته‌های هرودوت تصحیف شده۱. امّا در باب آستیاگس یعنی آخرین شاه ماد باید در نظر داشت، که کتزیاس دو اسم برای او ذکر می‌کند: آسپاداس و آستیگاس.
بنابراین شاید بتوان حدس زد، که یکی از این دو اسم لقب او بوده، مثلا اسپاد اسم و اژدهاک لقبش، یا بعکس.
در خاتمه مقتضی است علاوه کنیم، که ماراپاس کاتینا مورّخ ارمنستان، بقول موسی‌خورن، اسامی شاهان ماد را چنین نوشته بود: وارباس، مائودااکس،۲
________________________________________
(۱) - کیاکسار بتلفّظ یونانی قدیم (کوآکسار) است زیرا (ایگرک) در زبان یونانی مانند ( u ) فرانسوی ولی ممدود تلفّظ می‌شد، نه مانند (ای) و دیگر اینکه در زبان یونانی قدیم حرف شین وجود نداشت و یونانیها بجای شین غالبا سین استعمال می‌کردند.
(۲) - در بعض نسخ مانداکس نوشته شده.
تاریخ ایران باستان جلد ۱
