۷۹– دین را نگاه داشتن نتوان الاّ بعلم، و حکم[۱] الاّ بحلم.
۸۰– تا تواند بهر طریق[۲] از معصیت بپرهیزد و اگر عیاذابالله نفس و شیطان غالب آمد و خطائی رفت از پی آن خیر و صدقات بدرویشان رساند تا خداوند تبارک و تعالی عفو فرماید.[۳]
۸۱– عفو از گناه کسی کن که دعای خیرت گوید همه کس نه او گوید و بس.
۸۲– فردای قیامت همه کس بترسند مگر آنکه امروز از خدای بترسد و آزار دل مردمان نخواهد.
آورده اند که هرونالرشید رحمةالله علیه روزی این دعا بر زبان میراند که یا الهی و یاسیدی و مولائی اگر روزی بر من بگذرد که در آن روز فعلی یا کاری بد از من در وجود آید آن روز بر من بشب مرسان مگر آنکه چون بر آن واقف شوم توبه و استغفار کنم و صدقات و خیرات بعوض آن بمحتاجان و درویشان رسانم، و زبیده زن او همه شب و روز از خوف خدایتعالی این لفظ تکرار همیکردی که ای ستار ستر اول و آخر بر من نگهدار.
عاملی راستکار در پیش اسکندر بحجت زبانآوری کرد. اسکندر گفت از من نمیترسی؟ گفت چرا بترسم که هر که راستی کند از خدای نترسد که ترس از خیانت بنده باشد یا ظلم خداوندگار و بنده از این هر دو طرف ایمن است.
یکی از پادشاهان زاهدی را گفت من از هول قیامت عظیم اندیشناکم گفت امروز از خدای عزّ و جل بترس و فردا مترس.
آوردهاند که یکی از خلفا بر یکی از متعلقان دیوان بدیناری خیانت بدید