این برگ همسنجی شدهاست.
۹
دیباچه
چنان بود در عهد اول که دیدم | جهان پر ز آشوب و تشویش و تنگی | |||||
چنین شد در ایام سلطان عادل | اتابک ابوبکر سعد بن زنگی |
اقلیم پارس را غم از آسیب دهر نیست | تا بر سرش بود چو توئی سایه خدا | |||||
امروز کس نشان ندهد در بسیط خاک | مانند آستان درت مأمن رضا | |||||
بر تست پاس خاطر بیچارگان و شکر | بر ما و بر خدای جهانآفرین جزا | |||||
یا رب ز باد فتنه نگهدار خاک پارس | چندانکه خاک را بود و باد را بقا |
سبب تألیف کتاب
یکشب تأمل ایام گذشته میکردم و بر عمر تلفکرده تأسف میخوردم و سنگ سراچه دل را به الماس آب دیده میسفتم و این بیتها مناسب حال خود میگفتم: