الصدق، -س ۷ بآخر، ط: شعرا، -س ۵ بآخر، «و من از جملۀ» ب ط و او را ندارد،
ص ۴۲ س ۴، آ: متاعست، ب: ساعت (بجای مناع است)، -س ۵ و ۴ بآخر، ب ط: آخور،
ص ۴۳ س ۹، ب: حسب و نسب، ط: جرأت (بجای حسبت)، - س ۷ بآخر، ط عنوان «حکایت» را ندارد، -س ۶ بآخر، ط:
شعر دوست‌تر (بجای بشعر دوستی‌تر)، -س ۴ بآخر، ب:
عبد الله (بجای ابو عبد الله)، -س ۳ بآخر، ط: فسوی (بجای نسوی)، -س آخر، «و نرد ده هزاری بپائین کشیده بود»، ب: و نرد ده هزار بپائین کشیده بود، ط: و نرد دهزاری (کذا) بپائین کشیده بودند،
ص ۴۴ س ۱، آ ب: امیر سه مهره (بجای امیر دو مهره)، -س ۲، آ ب: سه شش (بجای دو شش)، -س ۳، آ ب: سه یک (بجای دو یک)، -ایضا، آ ب: تیره، -س ۸، آ: سه شش (بجای دو شش)، -ایضا، آ ب و تذکرۀ تقی الدین کاشانی: سه یک (بجای دو یک)، -س ۳ بآخر، ب: عرضی، -ایضا، آ ب:
قصه سلطان ابراهیم داشت،
ص ۴۵ س ۳، ب ط: جملۀ بین قوسین را ندارد، -س ۱۰، «بر هیچ موضع» ط «بر» را ندارد، -س ۶ بآخر، آ: کان (بجای که آن)،
ص ۴۶ س ۴، ط: سامانیان (بجای خاقانیان)، -س ۱۰، آ: بجسپی، ط ندارد، -ایضا، ط: ساغرچی، -س ۱۱، آ: بایندی، ب: تایپ؟ ؟ ؟ دی، تصحیح این کلمه مشکوک است، -ایضا، ب ط:
ارغوش، -س ۱۴، ب: شاخهای (بجای ساختهای)، -س ۱۷ آ ب: و (بجای «اما») -ایضا، آ: ایستی، ط: ایشی (بجای
کلیات چهار مقاله جلد ۱
