بعد از «این است» می‌افزاید: «فرخی سنجری گوید»، -س ۴ بآخر، آ ب ط: نیم شب (بجای صبحدم)،
ص ۳۸ س ۱، ق: مکنون (بجای بیضا)، -س ۴، ب: سر برآورد (بجای سر فرو کرد)، -س ۹، در جمیع نسخ «شود» بجای «بود» و صواب این اخیر است مطابقا لدیوان الفرخی،
ص ۳۹ س ۱، آ ب: کرگان (بجای ریدکان)، -س ۳، ب: گردون سپر (بجای دریا گذر)، -س ۵، «مرو گیسو»، نسخ در اینجا مضطرب است، آ: دهر گیسو، ب: شهر گیسو، ق: مور و گیسو، دیوان خطی فرخی نسخۀ لندن: مرو گیسو (که متن از روی آن تصحیح شد)، تذکرۀ تقی الدین کاشانی نسخۀ لندن (6053. rO) : موی گیسو، ط بکلی تغییر داده و «خورد ساله» نوشته، و مرو گیاهی است خوشبوی و محتمل است که موی را بدان تشبیه می‌کرده‌اند چون بنفشه و سنبل، -س ۷، دیوان فرخی: فخر دولت (بجای میر عادل)، -س ۸، متن مطابق ق و نسخ دیوان فرخی است، آ ب ط بجای این مصراع دارد: شهریار شهرگیر و پادشاه شهردار، -س ۹، ط: یازی (بجای بازی)، و باز بمعنی وجب است که بعربی شبر گویند و شست املای قدیم «شصت» است یعنی عدد ستین آ: هر کره کاندر کمند شست و بازو در فکند، ب همین‌طور است بدون واو بعد از «شست»، -س ۱۱، آ ب ط: میدهد (بجای هدیه داد)، -س ۱۵، ق: آفتاب زردی، -س ۶ بآخر، آ ب ط کلمۀ «شراب» را ندارد، -س ۳ بآخر، آ ب ط: امیر شاعر بود (بجای: امیر شعر شناس بود و نیز شعر گفتی)، -س ۲ بآخر، آ ب ط کلمۀ «بهتر» را ندارد، -س آخر، «و دم در کشید» فقط در ق،
ص ۴۰ س ۱، ق: امیر و صاحب قران بحیرت آورد (بجای: امیر حیرت
کلیات چهار مقاله جلد ۱
