اما صفات خوب داشت، -س ۶ بآخر، آ ب ط: عبیری، - ایضا، آ ب ط: غلطان، -س ۳ بآخر، آ ب ط: ما نهاکم الله عن معصیته (بجای آمنا و صدقنا)،
ص ۳۵ س ۲، آ ب ط: بعد از «مسموع افتاد» می‌افزاید: از میان جان بر زبان ایمان راند که آمنا و صدقنا باز، -س ۲ و ۳، ب بجای زلفین اول «زلف» و بجای زلفین دوم «زلفکان» دارد، - س ۷، آ ب: رسم مجهود و عادت معهود، ط: رسم محمود و عادت معهود (بجای رسم معهود)، -س ۱۴، و «طریقی بکن که سلطان خوش طبع گردد» این جمله فقط در ق میباشد، -س ۷ بآخر، آ ق ط «گر» بجای «کی»، -س ۲ بآخر، آ ب ط: قبل از «اما بباید دانست» لفظ «حکایت» بطور عنوان افزوده و صواب ق است که عنوان «حکایت» را در چند سطر بعد در ابتدای سوق حکایت فرخی دارد،
ص ۳۶ س ۵، ب ط ق: جولوع (با عین مهمله)، -س ۶ بآخر، آ ب ط:
بعد از «نیست» می‌افزاید: و در این کوی اختیار، -س ۴ بآخر، ق: سفر (بجای شعر)، -س ۳-۲ بآخر، «و چون بحضرت» تا «بداغگاه» فقط در ق است، -س آخر، ط: رهی (بجای زهی)، -ایضا، «و هر سال برفتی و کرگان داغ فرمودی» این جمله را در ق ندارد،
ص ۳۷، س ۱، آ ب ط: برگی (بجای نزلی)، -س ۳، آ ب ط: کلمۀ «دوست» را ندارد، -س ۴، آ ب ط: شکلی (بجای سگزی)، -س ۵، آ ب ط «و کفش» را ندارد، -س ۸، ق: و شراع و سیاره (بجای: و چراغ چون ستاره)، -س ۹، ق: همی خورند (بجای همی نوشند)، -س ۱۰، تمام این سطر از ط ساقط است-س ۱۲، «لایق وقت» فقط در ق، -س ۱۴، ق
کلیات چهار مقاله جلد ۱
