هفت سالم بکوفت سو و دهک پس از آنم سه سال قلعۀ نای در مرنجم کنون سه سال و بود که ببندم درین چو دوزخ جای و دهک منزلی است از منازل ما بین زرنج پای تخت سیستان و بست که در حدود زابلستان یعنی ملک غزنه است ۱، و مرنج در برهان قاطع گوید قلعه‌ایست در هندوستان، و سو معلوم نشد کجاست،
ص ۴۵ س ۱۰ این اشعار بر آن پادشاه خواندند و او بشنید که بر هیچ موضع او گرم نشد، سلطان ابراهیم غزنوی خود قبل از رسیدن بسلطنت مدت سیزده سال در قلاع بزغند و نای محبوس بوده است این است که حبس ده سالۀ مسعود سعد سلمان در نظر او چندان غریب و خارج از معتاد نمی‌آمده است، ابو حنیفۀ اسکافی گوید در قصیدۀ در مدح او ۲،
بی از آن کآمد ازو هیچ خطا از کم و بیش سیزده سال کشید او ستم دهر ذمیم سیزده سال اگر ماند در خلد کسی بر سبیل حبس آن خلد نماید چو جحیم سیزده سال شهنشاه بماند اندر حبس کز همه نعمت گیتیش یکی صبر ندیم ص ۴۵ س ۱۱ و از دنیا برفت و آن آزاد مرد را در زندان بگذاشت گفتیم که این فقره سهو است از نظامی عروضی (رجوع کنید بص ۱۷۹)،
ص ۴۵ س ۱۱-۱۲ و مدت حبس او بسبب قربت سیف الدوله دوازده سال بود، این نیز سهو است و صحیح ده سال است (رجوع کنید بص ۱۷۹)
ص ۴۵ س ۱۲-۱۳ ابو نصر پارسی، قوام الملک نظام الدین ابو نصر
کلیات چهار مقاله جلد ۱
