محمد بن احمد النسوی در سیرۀ سلطان جلال الدین منکبرنی (طبع پاریس ص ۴ -۵) گوید «حدثنی غیر واحد ممن یعتبر بقولهم ان ملک الصین ملک متسع دوره مسیرة ستة اشهر و قد قیل انه یحویه سور واحد لم ینقطع الا عند الجبال المنیعة و الأنهار الوسیعة و قد انقسم من قدیم الزمان [الی]ستة اجزاء کل جزء منها مسیرة شهر یتولی امره خان ای ملک بلغتهم نیابة عن خانهم الأعظم و کان خانهم الکبیر الذی عاصر السلطان محمد [بن تکش]التون خان توارثها کابرا عن کابر بل کافرا عن کافر و من عادتهم الأقامة بطمغاج و هی واسطة الصین و نواحیها طول صیفهم الخ» و کمی بعد از آن گوید «فلما عاد التون خان الی مدینته المعروفة بطمغاج اخذ الحجاب علی عادتهم یعرضون کل یوم عدة قضایا مم حدث مدة غیبته آلخ»
در تقویم البلدان لأبی الفداء ۱در جدول بلاد چین نقلا عن تاریخ النسوی المذکور می‌نویسد «و من تاریخ النسوی الذی ذکر فیه اخبار خوارزم شاه و النهر (?) ان قاعدة ملک التتر بالصین اسمها طومحاج (طومخاج-ظ)»
زکریا بن محمد قزوینی در آثار البلاد (طبع ووستنفیلد ص ۲۷۵) گوید «طمغاج مدینة مشهورة کبیرة من بلاد الترک ذات قری کثیرة و قراها بین جبلین فی مضیق لا سبیل الیها الا من ذلک المضیق و لا یمکن دخولها لو منع مانع فلا یتعرض لها احد من ملوک الترک لعلمهم بان قصدها غیر مفید و سلطانها ذو قدر و مکانة عند ملوک الترک و بها معدن الذهب فلذلک کثر الذهب عندهم حتی اتخذوا منها الظروف و الأوانی و اهلها زغر لا شعر علی جسدهم و نساؤهم علی السواء فی ذلک. . . . و حکی الأمیر ابو المؤید بن النعمان ان بها عینین احدیهما عذب و الأخری ملح و هما تنصبان الی حوض و تمتزجان فیه و تمتد
کلیات چهار مقاله جلد ۱
