ص ایضا س ۱۸ شمس الدولة و الدین، مقصود شمس الدین محمد بن فخر الدین مسعود بن عز الدین حسین دوم از ملوک شنسبانیۀ بامیان است، وی برادر حسام الدین علی مذکور است سنۀ وفاتش معلوم نشد ولی آنچه محقق است تا سنۀ ۵۸۶ در حیات بوده است زیرا در همین سال بود که سلطانشاه بن ایل ارسلان بن اتسز خوارزمشاه با سلطانان غیاث الدین و معز الدین غوری جنگ نمود و شمس الدین محمد مذکور لشکر بامیان و طخارستان را بخدمت دو سلطان غوری آورد (ابن الأثیر طبع لیدن ج ۱۳ ص ۳۸، طبقات ناصری ص ۵۲، حواشی لباب الألباب ج ۱ ص ۳۲۱)،
ص ایضا س ۲۲ علاء الدنیا و الدین الخ، مقصود سلطان علاء الدین حسین بن عز الدین حسین از مشاهیر سلاطین غوریۀ فیروزکوه است و دولت غوریه را بأوج رفعت او رسانید و با بهرامشاه غزنوی جنگ کرده او را شکست داد و شهر غزنین را قتل عام نمود و هفت شبانروز در آن شهر آتش زد و باین جهت او را جهانسوز لقب داده‌اند، وی برادر فخر الدین مسعود و عم حسام الدین علی و شمس الدین محمد سابقی الذکر است و مدت سلطنتش باصح اقوال از سنۀ ۵۴۵-۵۵۶ میباشد،
ص ۸ س ۲۱ غاک کرمه، گویا غاک لغتی باشد در خاک و ابدال خاء بغین و عکس آن در زبان فارسی متداول است چون چرغ و چرخ و ستیغ و ستیخ و نحوهما بنابرین غاک کرمه یعنی کرم خاک،
ص ۹ س ۵ طمغاج، حقیقت مسمای این کلمه بنحو یقین معین نشد ولی بطور تقریب معلوم است که طمغاج نام ناحیۀ یا شهری بوده در اقصی ترکستان شرقی در حدود چین یا در داخلی چین شمالی ۱،
کلیات چهار مقاله جلد ۱
