هر دو طرف مزایائی داشتند، از گرفتن سی کشتی ایرانی ذکری می‌کند، ولی راجع به بهره‌مندی ایرانیها ساکت است. به هرحال روایت او را دنبال می‌کنیم. مورّخ مذکور گوید (کتاب ۸، بند ۱۲-۲۲) «این وقت تابستان بود. شب بارانی تند باریدن گرفت و، رعد و برقی که روی داد، سخت اسباب نگرانی پارسیها گردید، ولی بلیّه‌ای، که برای کشتیهای پارسی در نزدیکی اوبه رویداد (یعنی کشتیهائی که مأمور بودند جزیره اوبی را دور زده پشت‌سر بحریۀ یونانی را بگیرند. م.) بمراتب وحشت‌انگیزتر بود. توضیح آنکه رعد و برقی مهیب بالای کشتیها حادث شد و در موقعی، که از پهلوی جزیرۀ اوبه می‌گذشتند، تندبادی وزید و اختیار کشتیها را از دست ملاّحان ربوده آنها را به سنگهای ساحل زد و معدوم کرد. تمام این کارها موافق ارادۀ خدایان شد، چه آنها می‌خواستند بحریۀ پارس تفوّق بر بحریۀ یونان نداشته باشد» وقتی که صبح شد به کمک یونانیها ۵۳ کشتی آتّیکی رسید. کمک مزبور و این خبر، که دویست کشتی ایرانی در نزدیکی اوبه از طوفان و باد تلف شده، بر قوّت قلب آنها افزود و در نتیجه بعد از ظهر حمله به کشتیهای کی‌لی‌کی کرده و، پس از اینکه شب در رسید، باعدام کشتیهای مزبور موفق شده به جاهای خود برگشتند. روز سوّم پارسیها گفتند شرم‌آور است، که یونانیها با قلّت قوای دریائی خود بر ما حمله کنند و ما همواره منتظر حمله باشیم. از این جهت و نیز از ترس محاکمۀ خشیارشا تصمیم کردند، که منتظر جنگ از طرف یونانیها نشده حمله برند و قبل از ظهر حمله را شروع کردند. این جدال دریائی با جدال ترموپیل در یک وقت روی داد و، چنانکه سپاهیان لئونیداس می‌خواستند معبر ترموپیل را حفظ کرده نگذارند، پارسیها به داخلۀ یونان راه یابند، همچنان در اینجا جنگ برای حفظ اوریپ بود، تا راه دریائی بدست پارسیها نیفتد.
بحریۀ خشیارشا صفوف خود را آراسته و کشتیها را بخط نیم دائره درآورده حمله را شروع کرد، تا بدین منوال بحریۀ یونانی را محاصره کند. در این جنگ دریائی نیز طرفین بیک اندازه قوی بودند، توضیح آنکه کشتیهای پارسی از جهت
تاریخ ایران باستان جلد ۱
