و شاعری می‌پرداختند، از این قواعد استفاده می‌کردند. در مصر غیب‌گوهای زیاد هستند و از همه بیشتر غیب‌گوی (لاتونا)، که در شهر (بوت) است، مورد احترام و توجه می‌باشد. طبابت در مصر چنین است، که هریک از اطباء مرضی را معالجه می‌کند، بنابراین در مصر اطباء زیاد است: یکی طبیب سر است، دیگری طبیب چشم، سوّمی طبیب دندان و قس علی‌هذا. عزاداری برای مرده و دفن آن چنین است: اگر در خانه‌ای مردی محترم مرد، زنها گل بسر مالیده، سینه را باز کرده و کمربندی بسته در کوچه‌های شهر می‌دوند و نوحه و زاری می‌کنند. زنهائی، که اقربای میت‌اند، نیز چنین کنند و مردان نیز مانند زنان کمربندی بسته به عزاداری می‌پردازند. در مصر کسانی هستند، که تخصص آنها بلسان کردن مرده‌ها است، مرده را نزد آنها می‌برند و آنها نمونه‌هائی را، که از چوب ساخته‌اند به اولیای مرده نشان داده قیمت را معین می‌کنند. بلسان کردن از حیث قیمت از سه درجه است:
گران، متوسط و ارزان. پس از آنکه قیمت معین شد، اولیای مرده می‌روند و کارگران شروع بکار می‌کنند، بدین ترتیب، که اوّل بواسطه چنگک‌ها دماغ و مغز مرده را بیرون می‌کشند، یک قسمت مغز را چنین بیرون می‌آورند و قسمت دیگر را به‌وسیله دواهائی. بعد با سنگ حبشی تیز شکم میت را دریده آنچه در درون شکم است خارج می‌کنند. سپس درون شکم را با شراب خرما شسته با عطریات پاک می‌کنند و بالاخره شکم را با مُرّمکّی و سایر عطریات پر کرده آن را می‌دوزند. پس از آن نعش را در نمک می‌گذارند و باین حال هفتاد روز می‌ماند. بیش از این مدت اجازه ندارند در نمک بگذارند. بعد نعش را شسته و در کرباس نازک پیچیده با سریشم ته بندها را بهم می‌چسبانند. چون این کارها انجام شد، نعش بلسان شده را در تابوت می‌گذارند و آن را در مقبره می‌نهند، به‌طوری‌که ایستاده و تکیه‌اش به دیوار باشد. بلسان کردن باین ترتیب گران است. بلسان کردن متوسط و ارزان طور دیگر است.... اگر زن وجیهه یا محترمه‌ای بمیرد، بلسان کردن او فورا بعمل نمی‌آید، بلکه سه روز نعش را نگاهداشته روز چهارم باین کار مبادرت
تاریخ ایران باستان جلد ۱
