«و وشکر حیی قتیبه» تصحیح این سه کلمه کما ینبغی میسر نشد و نسخ در اینجا مضطرب است بدین تفصیل، آ: «و شکر حی قطیبه» و محسوس است که حرفی را بین واو و شین تراشیده‌اند، ب: «و دشکر چین حسین قتیب»، ط: «و وشکر و حتی قطیبه» دو نسخۀ ابن اسفندیار در موزۀ بریطانیه (8772. rO,3367. ddA) «و درس کو حسین قطیبه» -س ۱۴، آ ب ط: هر دو (بجای هر سه)، متن مطابق نسخ ابن اسفندیار است، -س ۱۶، دو نسخۀ ابن اسفندیار بجای «احسنتشان» در مصراع اول: از بختشان، و در مصراع دوم: احسانشان، -س ۱۷، بجای حیی قتیبه آ: حیی قطیبه، ب و شاهنامه طبع ترنر مکان در کلکته:
حسین قتیب، ط: حتی قطیبه، دو نسخۀ ابن اسفندیار: حسین قطیب، -س ۱۸، ابن اسفندیار: غلتم (بجای غلطم)، -س ۶ بآخر، بجای حیی قتیبه آ: حیی قطیبه، ب: حسین قتیب، ط: حتی قطیبه، دو نسخۀ ابن اسفندیار: حسین قطیبه، -س ۵ بآخر، ط و نسخ ابن اسفندیار: پس شاهنامه را، -س ۴-۳ بآخر، ط و اسفندیار: و روی بغزنین نهاد (بجای: و روی بحضرت نهاد بغزنین)،
ص ۴۹ س ۱، ب: تشویر (بجای تدبیر)، -س ۲-۳ «و این بیت بر اعتزال او دلیل کند» نسخ ابن اسفندیار بجای این عبارت:
و این بیت را بر اعتزال او دلیل کردند، -س ۵، آ: دلیل او اند، ب: دلیل آیند، ط: دلیل است، (بجای: دلیل کند)، ابن اسفندیار: دلیل آوردند، -س ۶، ط: خداوند (بجای خردمند)، شاهنامه طبع ترنر مکان در کلکته بجای این مصراع دارد:
حکیم این جهانرا چو دریا نهاد، -س ۷، شاهنامه طبع ایضا برو (بجای درو)، -س ۸، ط: میان (بجای میانه)، ابن اسفندیار:
کلیات چهار مقاله جلد ۱
