یحسن الخط الخوارزمی و یعلم اخبارهم و یدرس ماکان عندهم و مزقهم کل ممزق فخفیت لذلک خفاء لا یتوصل معه الی معرفة حقائق ما بعد عهد الأسلام به و بقیت الولایة بعد ذلک تتردد فی هذه القبیلة مرة و فی ایدی غیرهم اخری الی ان خرجت الولایة و الشاهیة کلتاهما منهم بعد الشهید ابی عبد الله محمد ابن احمد بن محمد بن عراق بن منصور بن عبد الله بن ترکسبائه بن شاوشفر بن اسکجموک بن ارکاجوار بن سبری بن سخر بن ارثموخ الذی ذکرت ان فی زمانه بعث النبی» انتهی
اما اینکه نظامی عروضی ابو نصر بن عراق را برادرزادۀ خوارزمشاه مأمون دانسته است از ملاحظۀ نسب هر دو معلوم میشود که باطل است چه خوارزمشاه ابو العباس مأمون بن مأمون بن محمد است و صاحب ترجمه منصور بن علی ابن عراق و شاید نسبتی دیگر بین ایشان بوده است و الله اعلم،
ص ۷۷ س ۹ علفۀ شگرف فرمود، علفه بفتحتین آنچه پادشاهان برای پذیرائی سفرا و لوازم نگاهداشت ایشان و ملازمان و اتباع و دواب ایشان بمصرف رسانند ۱،
ص ۷۸ س ۱ مناشیر، جمع منشور است و منشور عبارت است از احکام سلطانی که مختوم نباشد [یعنی سرباز باشد از نشر بمعنی باز کردن و گستردن] و آنرا اکنون فرمان گویند ۲،
ص ۷۹ س ۵ پس ابو علی را طلب کردند و بسر بیمار بردند آلخ، هرچند صدق و صحت این حکایت بعینها بتحقیق نپیوسته ولی شیخ ابو علی سینا در کتاب قانون در فصل عشق اشارتی بدین نوع علاج فرموده گوید:
«و یکون نبضه [ای نبض العاشق]نبضا مختلفا بلا نظام البتة کنبض اصحاب الهموم و یتغیر نبضه و حاله عند ذکر المعشوق خاصة و عند لقائه بغتة و یمکن
کلیات چهار مقاله جلد ۱
