جوانی که بهرات میبود پنهان از پدر شراب می‌خورد پوشیده از ریحان خادم فرود سرای خلوتها می‌کرد و مطربان می‌داشت مرد و زن که ایشانرا از راههای نبهره نزدیک وی بردندی، در کوشک و باغ عدنانی فرمود تا خانۀ برآوردند خواب قیلوله را و این خانه را از سقف تا بپای زمین صورت کردند صورتهای الفیه از انواع گرد آمدن مردان با زنان همه برهنه چنانکه جمله آن کتاب را صورت و حکایت و سخن نقش کردند امیر بوقت قیلوله آنجا رفتی و خواب آنجا کردی و جوانان را شرط است که چنین و مانند این بکنند، خبر این خانه بصورت الفیه سخت پوشیده با امیر محمود نبشتند الخ ۱»، پس نسبت تألیف اصل این کتاب نیز بازرقی مانند سندباد نامه خطای محض و وهم صرف ناشی از قلت تتبع است و ممکن است ازرقی در آن دستی برده و برای طغانشاه اصلاح و تهذیبی نموده باشد و الله الموفق للصواب،
ص ۴۳ س ۲۱ ابو منصور با یوسف، هو ابو منصور عبد الرشید بن احمد بن ابی یوسف الهروی، ترجمۀ حال وی در لباب الألباب عوفی مسطور است ۲و نظامی عروضی در سنۀ ۵۰۹ بهرات او را دیده است ۳،
ص ۴۴ س ۱۹ سنۀ اثنتین و سبعین و خمسمایة، کذا فی جمیع النسخ و بدیهی است که خمسمایة خطاست و صحیح اربعمایه است بدلیل اینکه اولا سلطنت ابراهیم غزنوی از سنۀ ۴۵۱-۴۹۲ بود، ثانیا سلطنت ملکشاه سلجوقی از سنۀ ۴۶۵-۴۸۵ بود، ثالثا وفات مسعود سعد سلمان در سنه ۵۱۵ یا ۵۲۵ است، رابعا تألیف چهار مقاله در حدود سنه ۵۵۰ است، بنابراین محال است که این واقعه در سنۀ ۵۷۲ روی داده باشد، علاوه بر این نظامی عروضی در همین فصل گوید که سلطان ابراهیم غزنوی از دنیا برفت و مسعود
کلیات چهار مقاله جلد ۱
