وقت تألیف لباب الألباب یعنی سنۀ ۶۱۸ در حیات بوده است بتصریح عوفی (لباب الألباب ج ۱ ص ۱۸۰، ۱۸۴، ۱۸۶)،
۱۲-برهان الأسلام تاج الدین عمر بن مسعود بن احمد بن عبد العزیز بن مازة معاصر قلج طمغاج خان ابراهیم بن الحسین و پسرش قلج ارسلان خان عثمان مقتول در سنۀ ۶۰۹، ترجمۀ حال وی در لباب الألباب عوفی مسطور است و وی یکی از اساتید عوفی است (لباب الألباب ج ۱ ص ۱۶۹-۱۷۴)،
۱۳-پسر او نظام الدین محمد بن عمر، ترجمۀ حال وی نیز در لباب الألباب مذکور است و عوفی در وقتی که از خراسان ببخارا میرفته است در حدود سنۀ ۶۰۰ چند روز در آموی در خدمت او بسر برده است،
۱۴-امام برهان الدین (بدون سوق نسب)، صاحب علاء الدین عطا ملک جوینی در تاریخ جهانگشای بعد از ذکر خروج تارابی در سنۀ ۶۳۶ بادعای تسخیر جن و اخبار از مغیبات و شفاء اکمه و ابرص و نحو ذلک و بالا گرفتن فتنۀ او و متصرف شدن بخارا و حوالی آنرا گوید ۱«تارابی صدور و اکابر و معارف شهر (یعنی بخارا) را طلب داشت سرور صدور دهر برهان الدین سلالۀ خاندان برهانی و بقیۀ دودمان صدر جهانی را بسبب آنکه از عقل و فضل هیچ خلاف نداشت خلافت داد الخ»
این است علی العجالة آنچه ما از افراد این خاندان بدست آورده‌ایم، و بتصریح قزوینی در آثار البلاد که در فوق ذکر شد این خاندان تا اواخر قرن هفتم هجری (یعنی تا سنۀ ۶۷۴ که تاریخ تألیف آثار البلاد است) باقی بوده‌اند، و قاضی احمد غفاری در جهان آرا در ذیل تاریخ سلطان اولجایتو گوید « ۲خواجه عبد الملک شافعی قاضی القضاة ممالک سلطان اولجایتو
کلیات چهار مقاله جلد ۱
