کیهان/شماره ۳۰۶۶/وضع معادن ذغال گلندرود و کارگران معدن و تقاضای آنها

by موسسه کیهان

دنباله گزارش خبرنگار ما که از نواحی سیلزده رودبار دیدن کرده

وضع معادن ذغال گلندرود و کارگران معدن و تقاضاهای آنها

توضیحاتی درباره معدن ذغال گلندرود

در سال ۱۳۱۳ جمعی از کارشناسان معدن باتفاق مامورین اداره معادن به گلندرود که رگه‌های ذغال سنگ در آنجا دیده شده بود رفتند و از همان سال شروع ببهره‌برداری از ذغال سنگ معدن مزبور کرد این معدن اکنون احتیاج کارخانه حریربافی چالوس را از حیث مواد سوختی کاملا تامین میکند

در گلندرود اخیرا کارگران دست باعتصاب زده و تقاضاهائی از اداره معادن دارند در نتیجه بهره‌برداری از معدن ذغال سنگ مزبور نیز تعطیل شده است.

اکنون در معدن ذغال سنگ گلندرود که از راه چالوس در حدود ۴۵ فرسنگ با تهران فاصله دارد و در حدود دویست کارگر و ۱۶ کارمند که سازمان اداری آنرا تشکیل میدهند کار میکنند برای سکونت عده‌ای کارمندان و عده‌ای از کارگران از طرف اداره معادن ساختمانی در گلندرود شده‌است که از تمام ساختمان‌های مجاور بهتر است صدی هشتاد کارگران معدن از اهالی بومی گلندرود هستند و صدی بیست بقیه کسانی می‌باشند که در حدود پانزده سال است در آنجا مشغول کارند و در حقیقت حکم همان کارگران بومی را پیدا کرده‌اند.

بطوریکه نماینده کارگران اظهار می‌کرد تا چند ماه قبل کارگران معدن مزبور در کمال آرامش مشغول کار بوده‌اند و مرتبا از معدن، زغال سنگ استخراج کرده‌اند و این جریانات اخیر و اختلافاتی که بین کارگران و اداره معادن بوجود آمده در ظرف همین چند ماه رخ داده است

چندی پیش نمایندگان شرکت زغال از گلندرود بازدید کردند و کارگران از آنها تقاضا کردند وسائل فنی در اختیار آنها گذارده شود تا بتوانند بهتر بکار خود ادامه دهند نمایندگان شرکت زغال این تقاضای کارگران را قبول کردند ولی اکنون مدت شش ماه است که نه تنها وسایلی در اختیار کارگران گذاشته نشده بلکه مقداری از همان وسائلی هم که در معدن بوده است به معادن زیرآب برده شده است.

علاوه بر این اخیرا نامه‌ای از طرف شرکت زغال بمعدن گلندرود نوشته شده است که پنجاه نفر از کارگران معدن زغال به معدن زیرآب بروند و در آنجا مشغول کار بشوند. کارگران اظهار می‌دارند این تصمیم بانتقال در حقیقت حکم اخراج کارگران را دارد زیرا خانواده و هستی کارگران همه در گلندرود است و برایشان مقدور نیست که از آنجا جای دیگر بروند چون هر کدام از کارگران دارای مقداری گاو و گوسفند هستند و بعلاوه در مواقع بیکاری مقداری کمی گندم که خوراک سالانه ایشان را تامین کند نیز زراعت میکنند و در حقیقت هم زارع هستند و هم کارگر و برای آنها مشکل است که محل خود را ترک کنند.

گذشته از اینها معدن زغال گلندرود تاکنون ۲۰۰ نفر تلفات داشته است که اغلب بازماندگان آنها با کارگران فعلی نسبت دارند و تحت تکفل آنها می‌باشند و خودشان هم کارهای کوچکی انجام میدهند و برای کارگران و بازماندگان مقتولین بهیچ وجه مقدور نیست که از جای خود خارج شوند بطوریکه کارگران و نماینده آنها بخبرنگار ما اظهار میداشتند با این رویه‌ایکه شرکت ذغال در پیش گرفته قصد اینست که بهره برداری از معدن تعطیل شود و این امر خسارت زیادی برای شرکت زغال ایجاد می‌کند.

زیرا احتیاج کارخانه حریربافی چالوس مستقیما از این معدن تهیه میشود و فاصله آن ۶۷ کیلومتر است و اگر بهره‌برداری تعطیل شود باید زغال کارخانه چالوس را از همان زیرآب و کاجره تامین کرد که ۲۴۰ کیلومتر با کارخانه فاصله دارد و حمل آن مستلزم مخارج هنگفتی است.

علاوه بر این جاده‌ای از الم‌ده تا معدن گلندرود ساخته شده که سه تا چهار ملیون خرج آن شده است و روی اصل وجود معدن در محل عده‌ای از اهالی شمال در آن اطراف تشکیل خانواده و زندگی داده‌اند و کارگران معدن با آنها در ارتباط و تماس هستند نماینده کارگران گفت در ماه چهل تا پنجاه هزار تومان حقوق کارگران است که این پول از چالوس تا خود معدن بین اهالی پخش میشود و از نظر مالی کمک بزرگی است و با این وصف اگر شرکت زغال اقدام بتعطیل معدن نماید خسارت بزرگی به اهالی اطراف معدن که پانصد خانوار را تشکیل داده‌اند وارد خواهد شد چون زندگی تمام آنها با وجود معدن زغال بستگی دارد.

حال کارگران از شرکت زغال میخواهند که تکلیف کار معدن روشن شود و خود آنها پیشنهاد میکنند که شرکت زغال هرچه زود تر وسایل فنی در اختیار آنها بگذارد. آنوقت آنها هم تعهد مینمایند که در مدت یکسال کار جبران خسارت ششماه اعتصاب را بنمایند و مقدار بیشتری از زغال معدن استخراج نمایند تا با این کیفیت هم لطمه‌ای بکارخانه حریربافی چالوس وارد نشود و هم در وضع زندگی کارگران و اهالی آنجا خللی وارد نیاید و علاوه بر این شرکت زغال از انتقال کارگران بومی معدن زغال به نقاط دیگر صرف نظر کند.