| | | | | | |
| |
غرابا مزن بیشتر زین نعیقا |
|
که مهجور کردی مرا ازعشیقا |
|
| |
نعیق تو بسیار و ما را عشیقی |
|
نباید به یک دوست چندین نعیقا |
|
| |
ایا رسم و اطلال معشوق وافی |
|
شدی زیر سنگ زمانه سحیقا |
|
| |
عنیزه برفت از تو و کرد منزل |
|
به مقراط و سقط اللوی و عقیقا |
|
| |
خوشا منزلا، خرما جایگاها |
|
که آنجاست آن سرو بالا رفیقا |
|
| |
بود سرو در باغ و دارد بت من |
|
همی بر سر سرو باغی انیقا |
|
| |
ایا لهف نفسی که این عشق بامن |
|
چنین خانگی گشت و چونین عتیقا |
|
| |
ز خواب هوی گشت بیدار هرکس |
|
نخواهم شدن من ز خوابش مفیقا |
|
| |
بدان شب که معشوق من مرتحل شد |
|
دلی داشتم ناصبور و قلیقا |
|
| |
فلک چون بیابان و مه چون مسافر |
|
منازل: منازل، مجره: طریقا |
|
| |
بریدم بدان کشتی کوه‌لنگر |
|
مکانی بعید و فلاتی سحیقا |
|
