| | | | | | |
|
بیرون شدم از بزمت ای شمع صراحی گردنان |
|
هم دشمنی کردم به خود هم دوستی با دشمنان |
|
|
دامنفشان رفتم برون زین انجمن وز غافلی |
|
نقد وصالت ریختم در دامن تر دامنان |
|
|
چون رفتم از مجلس برون غافل ز ارباب غرض |
|
کارم به یکدم ساختند آن فتنه در بزم افکنان |
|
|
از نیم شب برگشتنم یاران به طعن و سرزنش |
|
ز انگیز آن ابرو کمان بر جان من ناوک زنان |
|
|
من سر به جیب انفعال استاده تا بر جرم من |
|
دامان عفوی پوشد آن سرخیل گل پیراهنان |
|
|
از بهر عذر سهو خود هرچند کردم سجدها |
|
چون بت نجنبانید لب آن زبده سیمین تنان |
|
|
لازم شد اکنون محتشم کری کنون شمشیر هم |
|
تا من به زنهار ایستم بر دست این در گرد نان |
|