محتشم کاشانی (غزلیات)/ز دیده در دلم ای سرو دل ربا بنشین

by محتشم کاشانی

	ز دیده در دلم ای سرو دل ربا بنشین			نشیمنی است ز مردم تهی بیا بنشین
	تو شاه حسنی و خلوت سرای توست دلم			هزار سال به دولت درین سرا بنشین
	دو منزلند دل و دیده هر دو خانه‌ی تو			چه حاجتست که من گویمت کجا بنشین
	تو ماه مجلس ما شو به صد طرب گو شمع			به گوشه‌ای رو و زاری کنان ز ما بنشین
	خوشست صحبت شاه و گدا به خلوت انس			تو شاه محترمی با من گدا بنشین