| | | | | | |
|
همچنان آمد که او فرموده بود |
|
بوالحسن از مردمان آن را شنود |
|
|
که حسن باشد مرید و امتم |
|
درس گیرد هر صباح از تربتم |
|
|
گفت من هم نیز خوابش دیدهام |
|
وز روان شیخ این بشنیدهام |
|
|
هر صباحی رو نهادی سوی گور |
|
ایستادی تا ضحی اندر حضور |
|
|
یا مثال شیخ پیشش آمدی |
|
یا که بیگفتی شکالش حل شدی |
|
|
تا یکی روزی بیامد با سعود |
|
گورها را برف نو پوشیده بود |
|
|
توی بر تو برفها همچون علم |
|
قبه قبه دیده و شد جانش به غم |
|
|
بانگش آمد از حظیرهی شیخ حی |
|
ها انا ادعوک کی تسعی الی |
|
|
هین بیا این سو بر آوازم شتاب |
|
عالم ار برفست روی از من متاب |
|
|
حال او زان روز شد خوب و بدید |
|
آن عجایب را که اول میشنید |
|