| | | | | | |
|
بشنو الفاظ حکیم پردهای |
|
سر همانجا نه که باده خوردهای |
|
|
چونک از میخانه مستی ضال شد |
|
تسخر و بازیچهی اطفال شد |
|
|
میفتد او سو به سو بر هر رهی |
|
در گل و میخنددش هر ابلهی |
|
|
او چنین و کودکان اندر پیش |
|
بیخبر از مستی و ذوق میش |
|
|
خلق اطفالند جز مست خدا |
|
نیست بالغ جز رهیده از هوا |
|
|
گفت دنیا لعب و لهوست و شما |
|
کودکیت و راست فرماید خدا |
|
|
از لعب بیرون نرفتی کودکی |
|
بی ذکات روح کی باشد ذکی |
|
|
چون جماع طفل دان این شهوتی |
|
که همی رانند اینجا ای فتی |
|
|
آن جماع طفل چه بود بازیی |
|
با جماع رستمی و غازیی |
|
|
جنگ خلقان همچو جنگ کودکان |
|
جمله بیمعنی و بیمغز و مهان |
|
|
جمله با شمشیر چوبین جنگشان |
|
جمله در لا ینفعی آهنگشان |
|
|
جمله شان گشته سواره بر نیی |
|
کین براق ماست یا دلدلپیی |
|
|
حاملند و خود ز جهل افراشته |
|
راکب و محمول ره پنداشته |
|
|
باش تا روزی که محمولان حق |
|
اسپتازان بگذرند از نه طبق |
|
|
تعرج الروح الیه و الملک |
|
من عروج الروح یهتز الفلک |
|
|
همچو طفلان جملهتان دامنسوار |
|
گوشهی دامن گرفته اسپوار |
|
|
از حق ان الظن لا یغنی رسید |
|
مرکب ظن بر فلکها کی دوید |
|
|
اغلب الظنین فی ترجیح ذا |
|
لا تماری الشمس فی توضیحها |
|
|
آنگهی بینید مرکبهای خویش |
|
مرکبی سازیدهایت از پای خویش |
|
|
وهم و فکر و حس و ادراک شما |
|
همچو نی دان مرکب کودک هلا |
|
|
علمهای اهل دل حمالشان |
|
علمهای اهل تن احمالشان |
|
|
علم چون بر دل زند یاری شود |
|
علم چون بر تن زند باری شود |
|
|
گفت ایزد یحمل اسفاره |
|
بار باشد علم کان نبود ز هو |
|
|
علم کان نبود ز هو بی واسطه |
|
آن نپاید همچو رنگ ماشطه |
|
|
لیک چون این بار را نیکو کشی |
|
بار بر گیرند و بخشندت خوشی |
|
|
هین مکش بهر هوا آن بار علم |
|
تا ببینی در درون انبار علم |
|
|
تا که بر رهوار علم آیی سوار |
|
بعد از آن افتد ترا از دوش بار |
|
|
از هواها کی رهی بی جام هو |
|
ای ز هو قانع شده با نام هو |
|
|
از صفت وز نام چه زاید خیال |
|
و آن خیالش هست دلال وصال |
|
|
دیدهای دلال بی مدلول هیچ |
|
تا نباشد جاده نبود غول هیچ |
|
|
هیچ نامی بی حقیقت دیدهای |
|
یا ز گاف و لام گل گل چیدهای |
|
|
اسم خواندی رو مسمی را بجو |
|
مه به بالا دان نه اندر آب جو |
|
|
گر ز نام و حرف خواهی بگذری |
|
پاک کن خود را ز خود هین یکسری |
|
|
همچو آهن ز آهنی بی رنگ شو |
|
در ریاضت آینهی بی زنگ شو |
|
|
خویش را صافی کن از اوصاف خود |
|
تا ببینی ذات پاک صاف خود |
|
|
بینی اندر دل علوم انبیا |
|
بی کتاب و بی معید و اوستا |
|
|
گفت پیغامبر که هست از امتم |
|
کو بود هم گوهر و هم همتم |
|
|
مر مرا زان نور بیند جانشان |
|
که من ایشان را همیبینم بدان |
|
|
بی صحیحین و احادیث و روات |
|
بلک اندر مشرب آب حیات |
|
|
سر امسینا لکردیا بدان |
|
راز اصبحنا عرابیا بخوان |
|
|
ور مثالی خواهی از علم نهان |
|
قصهگو از رومیان و چینیان |
|