| | | | | | |
|
هر صباحی چون سلیمان آمدی |
|
خاضع اندر مسجد اقصی شدی |
|
|
نوگیاهی رسته دیدی اندرو |
|
پس بگفتی نام و نفع خود بگو |
|
|
تو چه دارویی چیی نامت چیست |
|
تو زیان کی و نفعت بر کیست |
|
|
پس بگفتی هر گیاهی فعل و نام |
|
که من آن را جانم و این را حمام |
|
|
من مرین را زهرم و او را شکر |
|
نام من اینست بر لوح از قدر |
|
|
پس طبیبان از سلیمان زان گیا |
|
عالم و دانا شدندی مقتدی |
|
|
تا کتبهای طبیبی ساختند |
|
جسم را از رنج میپرداختند |
|
|
این نجوم و طب وحی انبیاست |
|
عقل و حس را سوی بیسو ره کجاست |
|
|
عقل جزوی عقل استخراج نیست |
|
جز پذیرای فن و محتاج نیست |
|
|
قابل تعلیم و فهمست این خرد |
|
لیک صاحب وحی تعلیمش دهد |
|
|
جمله حرفتها یقین از وحی بود |
|
اول او لیک عقل آن را فزود |
|
|
هیچ حرفت را ببین کین عقل ما |
|
تاند او آموختن بیاوستا |
|
|
گرچه اندر مکر مویاشکاف بد |
|
هیچ پیشه رام بیاستا نشد |
|
|
دانش پیشه ازین عقل ار بدی |
|
پیشهی بیاوستا حاصل شدی |
|