| | | | | | |
|
دزد قهرخواجه کرد و زر کشید |
|
او بدان مشغول خود والی رسید |
|
|
گر ز خواجه آن زمان بگریختی |
|
کی برو والی حشر انگیختی |
|
|
قاهری دزد مقهوریش بود |
|
زانک قهر او سر او را ربود |
|
|
غالبی بر خواجه دام او شود |
|
تا رسد والی و بستاند قود |
|
|
ای که تو بر خلق چیره گشتهای |
|
در نبرد و غالبی آغشتهای |
|
|
آن به قاصد منهزم کردستشان |
|
تا ترا در حلقه میآرد کشان |
|
|
هین عنان در کش پی این منهزم |
|
در مران تا تو نگردی منخزم |
|
|
چون کشانیدت بدین شیوه به دام |
|
حمله بینی بعد از آن اندر زحام |
|
|
عقل ازین غالب شدن کی گشت شاد |
|
چون درین غالب شدن دید او فساد |
|
|
تیزچشم آمد خرد بینای پیش |
|
که خدایش سرمه کرد از کحل خویش |
|
|
گفت پیغامبر که هستند از فنون |
|
اهل جنت در خصومتها زبون |
|
|
از کمال حزم و س الظن خویش |
|
نه ز نقص و بد دلی و ضعف کیش |
|
|
در فره دادن شنیده در کمون |
|
حکمت لولا رجال مومنون |
|
|
دستکوتاهی ز کفار لعین |
|
فرض شد بهر خلاص ممنین |
|
|
قصهی عهد حدیبیه بخوان |
|
کف ایدیکم تمامت زان بدان |
|
|
نیز اندر غالبی هم خویش را |
|
دید او مغلوب دام کبریا |
|
|
زان نمیخندم من از زنجیرتان |
|
که بکردم ناگهان شبگیرتان |
|
|
زان همیخندم که با زنجیر و غل |
|
میکشمتان سوی سروستان و گل |
|
|
ای عجب کز آتش بیزینهار |
|
بسته میآریمتان تا سبزهزار |
|
|
از سوی دوزخ به زنجیر گران |
|
میکشمتان تا بهشت جاودان |
|
|
هر مقلد را درین ره نیک و بد |
|
همچنان بسته به حضرت میکشد |
|
|
جمله در زنجیر بیم و ابتلا |
|
میروند این ره بغیر اولیا |
|
|
میکشند این راه را بیگاروار |
|
جز کسانی واقف از اسرار کار |
|
|
جهد کن تا نور تو رخشان شود |
|
تا سلوک و خدمتت آسان شود |
|
|
کودکان را میبری مکتب به زور |
|
زانک هستند از فواید چشمکور |
|
|
چون شود واقف به مکتب میدود |
|
جانش از رفتن شکفته میشود |
|
|
میرود کودک به مکتب پیچ پیچ |
|
چون ندید از مزد کار خویش هیچ |
|
|
چون کند در کیسه دانگی دستمزد |
|
آنگهان بیخواب گردد شب چو دزد |
|
|
جهد کن تا مزد طاعت در رسد |
|
بر مطیعان آنگهت آید حسد |
|
|
ائتیا کرها مقلد گشته را |
|
ائتیا طوعا صفا بسرشته را |
|
|
این محب حق ز بهر علتی |
|
و آن دگر را بی غرض خود خلتی |
|
|
این محب دایه لیک از بهر شیر |
|
و آن دگر دل داده بهر این ستیر |
|
|
طفل را از حسن او آگاه نه |
|
غیر شیر او را ازو دلخواه نه |
|
|
و آن دگر خود عاشق دایه بود |
|
بی غرض در عشق یکرایه بود |
|
|
پس محب حق باومید و بترس |
|
دفتر تقلید میخواند بدرس |
|
|
و آن محب حق ز بهر حق کجاست |
|
که ز اغراض و ز علتها جداست |
|
|
گر چنین و گر چنان چون طالبست |
|
جذب حق او را سوی حق جاذبست |
|
|
گر محب حق بود لغیره |
|
کی ینال دائما من خیره |
|
|
یا محب حق بود لعینه |
|
لاسواه خائفا من بینه |
|
|
هر دو را این جست و جوها زان سریست |
|
این گرفتاری دل زان دلبریست |
|