| | | | | | |
|
باز رو سوی علی و خونیش |
|
وان کرم با خونی و افزونیش |
|
|
گفت دشمن را همیبینم به چشم |
|
روز و شب بر وی ندارم هیچ خشم |
|
|
زانک مرگم همچو من خوش آمدست |
|
مرگ من در بعث چنگ اندر زدست |
|
|
مرگ بی مرگی بود ما را حلال |
|
برگ بی برگی بود ما را نوال |
|
|
ظاهرش مرگ و به باطن زندگی |
|
ظاهرش ابتر نهان پایندگی |
|
|
در رحم زادن جنین را رفتنست |
|
در جهان او را ز نو بشکفتنست |
|
|
چون مرا سوی اجل عشق و هواست |
|
نهی لا تلقوا بایدیکم مراست |
|
|
زانک نهی از دانهی شیرین بود |
|
تلخ را خود نهی حاجت کی شود |
|
|
دانهای کش تلخ باشد مغز و پوست |
|
تلخی و مکروهیش خود نهی اوست |
|
|
دانهی مردن مرا شیرین شدست |
|
بل هم احیاء پی من آمدست |
|
|
اقتلونی یا ثقاتی لائما |
|
ان فی قتلی حیاتی دائما |
|
|
ان فی موتی حیاتی یا فتی |
|
کم افارق موطنی حتی متی |
|
|
فرقتی لو لم تکن فی ذا السکون |
|
لم یقل انا الیه راجعون |
|
|
راجع آن باشد که باز آید به شهر |
|
سوی وحدت آید از تفریق دهر |
|