رباعی‌های مهستی گنجوی/رباعی شمارهٔ ۳۲
| در آتش دل پریر بودم بنهفت | دی باد صبا خوش سخنی با من گفت | |||||
| کامروز هر آن که آبرویی دارد | فرداش به خاک تیره می‌باید خفت | |||||
| در آتش دل پریر بودم بنهفت | دی باد صبا خوش سخنی با من گفت | |||||
| کامروز هر آن که آبرویی دارد | فرداش به خاک تیره می‌باید خفت | |||||