| | | | | | |
|
گر چه به زیر دلقی شاهی و کیقبادی |
|
ور چه ز چشم دوری در جان و سینه یادی |
|
|
گر چه به نقش پستی بر آسمان شدستی |
|
قندیل آسمانی نه چرخ را عمادی |
|
|
بستی تو هست ما را بر نیستی مطلق |
|
بستی مراد ما را بر شرط بیمرادی |
|
|
تا هیچ سست پایی در کوی تو نیاید |
|
پیش تو شیر آید شیری و شیرزادی |
|
|
سر را نهد به بیرون بیسر بر تو آید |
|
تا بشنود ز گردون بیگوش یا عبادی |
|
|
یک ماهه راه را تو بگذر برو به روزی |
|
زیرا که چون سلیمان بر بارگیر بادی |
|
|
دینار و زر چه باشد انبار جان بیاور |
|
جان ده درم رها کن گر عاشق جوادی |
|
|
حاجت نیاید ای جان در راه تو قلاوز |
|
چون نور و ماهتاب است این مهتدی و هادی |
|
|
مه نور و تاب خود را از جا به جا کشاند |
|
چون اشتر عرب را از جا به جای حادی |
|
|
از صد هزار توبه بشناخت جان مجنون |
|
چون بوی گور لیلی برداشت در منادی |
|
|
چون مه پی فزایش غمگین مشو ز کاهش |
|
زیرا ز بعد کاهش چون مه در ازدیادی |
|
|
هر لحظه دسته دسته ریحان به پیشت آید |
|
رسته ز دست رنجت وز خوب اعتقادی |
|
|
تشنیع بر سلیمان آری که گم شدم من |
|
گم شو چو هدهد ار تو دربند افتقادی |
|
|
یا صاحبی هذا دیباجه الرشاد |
|
الصبح قد تجلی حولوا عن الرقاد |
|
|
الشمس قد تلالا من غیر احتجاب |
|
و النصر قد توالی من غیر اجتهاد |
|
|
الروح فی المطار و الکأس فی الدوار |
|
و الهم فی الفرار و السکر فی امتداد |
|