| | | | | | |
| |
خوش خرامان می‌روی ای جان جان بی‌من مرو |
|
ای حیات دوستان در بوستان بی‌من مرو |
|
| |
ای فلک بی‌من مگرد و ای قمر بی‌من متاب |
|
ای زمین بی‌من مروی و ای زمان بی‌من مرو |
|
| |
این جهان با تو خوش است و آن جهان با تو خوش است |
|
این جهان بی‌من مباش و آن جهان بی‌من مرو |
|
| |
ای عیان بی‌من مدان و ای زبان بی‌من مخوان |
|
ای نظر بی‌من مبین و ای روان بی‌من مرو |
|
| |
شب ز نور ماه روی خویش را بیند سپید |
|
من شبم تو ماه من بر آسمان بی‌من مرو |
|
| |
خار ایمن گشت ز آتش در پناه لطف گل |
|
تو گلی من خار تو در گلستان بی‌من مرو |
|
| |
در خم چوگانت می‌تازم چو چشمت با من است |
|
همچنین در من نگر بی‌من مران بی‌من مرو |
|
| |
چون حریف شاه باشی ای طرب بی‌من منوش |
|
چون به بام شه روی ای پاسبان بی‌من مرو |
|
| |
وای آن کس کو در این ره بی‌نشان تو رود |
|
چو نشان من تویی ای بی‌نشان بی‌من مرو |
|
| |
وای آن کو اندر این ره می‌رود بی‌دانشی |
|
دانش راهم تویی ای راه دان بی‌من مرو |
|
| |
دیگرانت عشق می‌خوانند و من سلطان عشق |
|
ای تو بالاتر ز وهم این و آن بی‌من مرو |
|
