| | | | | | |
|
جانا بیار باده و بختم تمام کن |
|
عیش مرا خجسته چو دارالسلام کن |
|
|
زهره کمین کنیزک بزم و شراب توست |
|
دفع کسوف دل کن و مه را غلام کن |
|
|
همچون مسیح مایده از آسمان بیار |
|
از نان و شوربا بشری را فطام کن |
|
|
مشتی فسرده را به دم گرم بشکفان |
|
مشتی گدای را شه بااحتشام کن |
|
|
این روی پرگره را خندان و شاد کن |
|
این عمر منقطع را عمری مدام کن |
|
|
ای شوق هر دماغ سر عاشقان بخار |
|
وی ذوق هر مقام بر ما مقام کن |
|
|
آن خانه را که جام نباشد چو نیست نور |
|
ما خانه ساختیم تو تدبیر جام کن |
|
|
ما را وظیفههاست ز لطف تو صد هزار |
|
درمانده گشت دل که چه گوید کدام کن |
|
|
خاموش کن که دوست مجیب است بیسال |
|
نظاره کرم کن و ترک کلام کن |
|