دیوان شمس/تا چند خرقه بردرم از بیم و از امید

by مولوی

	تا چند خرقه بردرم از بیم و از امید			درده شراب و واخرام از بیم و از امید
	پیش آر جام آتش اندیشه سوز را			کاندیشه‌هاست در سرم از بیم و از امید
	کشتی نوح را که ز طوفان امان ماست			بنما که زیر لنگرم از بیم و از امید
	آن زر سرخ و نقد طرب را بده که من			رخسارزرد چون زرم از بیم و از امید
	در حلقه ز آنچ دادی در حلق من بریز			کخر چو حلقه بر درم از بیم و از امید
	بار دگر به آب ده این رنگ و بوی را			کاین دم به رنگ دیگرم از بیم و از امید
	ز آبی که آب کوثر اندر هوای اوست			کاندر هوای کوثرم از بیم و از امید
	در عین آتشم چو خلیلم فرست آب			کزر مثال بتگرم از بیم و از امید
	کوری چشم بد تو ز چشمم نهان مشو			کز چشم‌ها نهانترم از بیم و از امید
	در آفتاب روی خودم دار زانک من			مانند این غزل ترم از بیم و از امید