دیوان شمس/بازآمدم بازآمدم از پیش آن یار آمدم
ظاهر
بازآمدم بازآمدم، از پیش آن یار آمدم | در من نِگر در من نِگر، بهر تو غمخوار آمدم | |||||
شاد آمدم شاد آمدم، از جمله آزاد آمدم | چندین هزاران سال شد، تا من به گفتار آمدم | |||||
آن جا روم، آن جا روم، بالا بدم، بالا روم | بازم رَهان بازم رَهان، کاین جا به زِنهار آمدم | |||||
من مرغ لاهوتی بُدم، دیدی که ناسوتی شدم | دامَش ندیدم ناگهان، در وی گرفتار آمدم | |||||
من نور پاکم ای پسر، نه مشت خاکم مختصر | آخر صدف من نیستم، من درّ شَهوار آمدم | |||||
ما را به چشم سَر مَبین، ما را به چشم سِر ببین | آن جا بیا ما را ببین، کین جا سبکبار آمدم | |||||
از چار مادر برترم، وز هفت آبا نیز هم | من گوهر کانی بُدَم، کاین جا به دیدار آمدم | |||||
یارم به بازار آمدست، چالاک و هشیار آمدست | ور نه به بازارم چه کار، وی را طلبکار آمدم | |||||
ای شمس تبریزی! نظر در کل عالم کی کنی؟ | کاندر بیابان فنا جان و دل افگار آمدم |