| | | | | | |
|
پیش اسبت رخ نهم ز آنرو که غم نبود زمات |
|
در وفایت جان ببازم تا کجا یابم وفات |
|
|
دی طبیبم دید و دردم را دوا ننوشت و گفت |
|
خون دل میخور که این ساعت نمییابم دوات |
|
|
چون روان بی خط برات آورده بودم از چه وجه |
|
خط برون آوردی و گفتی که آوردم برات |
|
|
در عری شاه ماتم ای پریرخ رخ مپوش |
|
کانک رخ بر رخ نهی او را چه غم باشد ز مات |
|
|
راستی را تا صلای عشق در عالم زدی |
|
قامتت را سجده آرد عرعر از بانک صلوة |
|
|
چون ترا گویم که لالای توام گوئی که لا |
|
جان ببازم بی سخن چون بت پرستان پیش لات |
|
|
نغمهی عشاق در نوروز خوش باشد ولیک |
|
ایدریغ ارعیش ما را دست میدادی ادات |
|
|
گرحیا داری برو خواجو ودست از جان بشوی |
|
زانک لعل جان فزایش میبرد آب حیات |
|