این برگ نمونهخوانی شده ولی هنوز همسنجی نشدهاست.
۲۵۹
هر گه که طلوع صبح ازرق باشد | ||||||
باید بکفت می مروّق باشد | ||||||
گویند در افواه که حق تلخ بود | ||||||
باید که بدین دلیل می حق باشد |
۲۶۰
هر لذت و راحتی که خلّاق نهاد | ||||||
از بهر مجرّدان در آفاق نهاد | ||||||
هر کس که ز طاق منقلب گشت بجفت | ||||||
آسایش خود ببرد و بر طاق نهاد |
۲۶۱
یاران چو باتفاق دیدار کنید | ||||||
باید که ز دوست یاد بسیار کنید | ||||||
چون باده خوشگوار نوشید بهم | ||||||
نوبت چو بما رسد نگونسار کنید |