این برگ نمونهخوانی شده ولی هنوز همسنجی نشدهاست.
از رنج کشیدن آدمی خُرد گردد | قطره چو کشد حبس صدف در گردد | |||||
گر مال نماند سر بماناد بجای | پیمانه چو شد تهی دگر پر گردد |
بر چشم تو عالم ارچه میآرایند | مگرای بدو که عاقلان نگرایند | |||||
بسیار چو تو شدند و بسیار آیند | بربای نصیب خویش کت بربایند |
برخیز ز خواب تا شرابی بخوریم | زان پیش که از زمانه تابی بخوریم | |||||
کاین چرخ ستیزه روی ناگه روزی | چندان ندهد امان که آبی بخوریم |
در اینجا هم توجّه میدهیم که رباعی ششم و رباعی دهم از رباعیهائی است که در مونس الاحرار نیز آمده است.
۵۱