از این طول کلام مقصود تنها دفاع و تبرئه خیّام نیست چه آن مرد بزرگ از دفاع ما مستغنی است غرض اینست که عوام و نوآموزان متنبّه شوند که از اشعار خیّام و حافظ و مانند آنها سوء استفاده نکنند و چنین نپندارند که آن بزرگواران ما را بسوی میخوارگی و فسق و کفر و زندقه سوق میدهند بلکه عکس آنست و شاهد مدّعای ما اینست که بزرگانی از معاصران خیّام میبینیم که نسبت باو نهایت ادب و احترام را منظور داشته و او را امام و حجّة الحقّ خوانده و هیچیک میخوارگی و فسق و فجور یا فساد و عقیده یا بیمبالاتی باو نسبت ندادهاند از این گذشته در عصر خود ما دانشمندانی مانند مرحوم حاجی ملّا هادی حکیم سبزواری میشناسیم که همه تصدیق دارند که زندگانی پاک بیآلایش پُر معرفت داشته و در نهایت زهد و ورع بسر میبرده و هدایت بندگان خدا را در تکمیل ایمان و عقیدهٔ دینی وظیفهٔ خود میدانستهاند چنانکه در نظر مردم از اولیا شمرده شدهاند با اینهمه در شعر همان معانی حافظ و خیّام را میپرورند و همواره از می و معشوق و جام باده گفتگو میکنند و بیاد میآورند که فرداست که در میگذریم