این برگ نمونهخوانی شده ولی هنوز همسنجی نشدهاست.
سپهر بر شده پرویزنی است خون افشان | که ریزهاش سرِ کسری و تاج پرویز است |
یا میگوید:
قدح بشرط ادب گیر زانکه ترکیبش | ز کاسهٔ سرِ جمشید و بهمن است و قباد |
و نیز:
تکیه بر اختر شبگرد مکن کاین عیّار | تاج کاوس رُبود و کمر کیخسرو |
و همچنین:
بگذر ز کبر و ناز که دیده است روزگار | چین قبای قیصر و طَرف کلاه کی |
و در کلمات بزرگان از این نوع بسیار است. پگه مخفف پگاه یعنی صبح زود
رباعی ۱۱۴– از شهید بلخی که یکی از حکمای شعرای اوایل سدهٔ چهارم هجری است این رباعی را نقل کردهاند و یقیناً خیام نظر بآن داشته است.
دوشم گُذر افتاد بویرانهٔ طوس | دیدم جُغدی نشسته جایِ طاوس |
۱۴۱