این برگ نمونهخوانی شده ولی هنوز همسنجی نشدهاست.
این برگ نمونهخوانی شده ولی هنوز همسنجی نشدهاست.
۱۷
حاجی مهدی |
آبداران و سقایان |
تفنکداران خاصه |
اصحاب شکار | |||||
آقا کشی خان |
قهرمانخان |
حاجی فرج خان |
محمد حسن خان |
مصطفی قلیخان میرشکار |
حبیبالله خان برادر ایضاً | |
رضاقلیخان |
مصطفی قلی بیک |
حبیبالله بیک |
ابوالقاسم خان |
ولی بیک |
سایر شکارچیان واژه ناخوانا نفر | |
محمدخان بیک کلهر |
محمد حسن بیک |
سایر واژه ناخوانا نفر |
اهالی اصطبل خاصه و فراشخانه همایونی | |||||
اصطبل خاصه |
فراشخانه مبارکه | ||||
محمدحسن میرزای پسر امیراخور نایب کل |
ابراهیم خان نایب |
حاجی محمد قلی واژه ناخوانا |
حاجی محمدخان حاجبالدوله |
محمدحسین خان پسر حاجبالدوله و نایب کل |
باقرخان نایب |
نایبان جزو دوازده نفر |
جلودار صد نفر |
مهتر و غیره سیصد نفر |
مشهدی آقای نایب |
شیرمحمد بیک نایب |
یوزباشان و واژه ناخوانا صد نفر |
کربلائی رمضان نایب قاپوچی باشی |
نایبان جزو ده نفر |
فراشان هفتصد نفر |
عمارت دوشان تپه یکی از قصور مخصوص همایونی سلطانی و از بناهای اعلیحضرت اقدس شاهنشاهی است که در سمت شرقی دارالخلافه طهران و بفاصلهٔ یکفرسنک از شهر واقع است محلّ این بنای رفیع و قصر منیع در بدو دولت ابدآیت صحرائی بود خشک که در او هیچ از آب و کیاه نمونهٔ نبود و تپهٔ سنکین در وسط داشت که معدن سنکهای سیاه بود و حجّاران شهر بدانجا رفته از برای ازارهٔ حوضها و فرش عمارات از آن سنکها کنده بشهر آورده بکار میبردند و چون درین صحرا هیچ نمونه آبادی