نهم :درباره آن جهان سخنان بسیاری در کتابهای شیعی هست .به این جهان بس نکرده از آن جهان میدان دیگری برای گزافه بافیهای خود باز کرده اند :روز رستاخیز خدا به داوری نشسته پیغمبران از اینسو و آنسو رده[۱] خواهند بست .علی «لواﺀ الحمد» را که پرچمش از مشرق تا مغرب و بلندیش هزار ساله راهست بدست خواهد گرفت ،امامان به شیعیان هوادار در آمده میانجیگری خواهند کرد .گناههای اینان را به سنیان داده ثوابهای ایشان را به اینان خواهند داد .آنان را به دوزخ و اینان را به بهشت روانه خواهند گردانید» .حوض کوثر» در دست علی بوده و او آب جز به شیعیان نخواهد داد .در آن گرمای سوزان دلهای سنیان کباب شده و آبی نخواهند یافت.
از این گزافه های سیاسی چندان بافته اند که اگر گرد آورده شود کتابی بزرگ باشد .سخن ما در اینجا درباره میانجیگری است .این یک پایه ای از کیش شیعیست .حسین بن علی کشته نشده مگر برای آنکه روز رستاخیز به شیعیان هوادار درآید و گناههای ایشان را بیامرزاند .روز «اَلَست»[۲] پیمانی میانه او با خدا بسته شده که حسین در راه خدا از جان و داراک[۳] و فرزندان درگذرد و خدا نیز روز رستاخیز «شفاعت» او را درباره شیعه بپذیرد. آن پنداری را که مسیحیان درباره مسیح و کشته شدنش میدارند و کشته شدن او را «کفاره» گناهان فرزندان آدم میشناسند شیعیان همان پندار را درباره حسین و کشته شدنش میدارند ،و بیگمان از مسیحیان گرفته اند.
عروس قاسم
بهرحال این یکی از ایرادهای آن کیشست .اینان خدا را همچون یکی از پادشاهان خودکامه تاریخ پنداشته اند، و اینست برایش «گرامی داشتگانی» بسیجیده[۴] یاورانی آماده گردانیده اند .این سخن بارها از ملایان شنیده شده» :این پادشاهان که وزیرانی دارند خدا نباید داشته باشد؟! .«...از همینجا به اندازه نادانی و خداناشناسی این گروه پی توان برد.
یکی بگوید :ای بیخردان خدا کجا و پادشاهان خودکامه کجا؟! ...بگوید :میانجیگری جز در برابر نادانی یا خشمرانی نتواند بود .یک پادشاهی که به جان و داراک مردم چیره میبوده و چه