این برگ نمونهخوانی شده ولی هنوز همسنجی نشدهاست.
آنها که فلک ریزهٔ دهر آرایند | آیند و روند و باز دهر آرایند | |||||
در دامن آسمان و در جیب زمین | خلقی است که تا خدا نمیرد زانند |
اندیشهٔ جرمم چو بر ابر گذرد | از آتش سینه آبم از سر گذرد | |||||
لیکن شرطی است بنده چون توبه کند | مخدوم بلطف خویش از سر گذرد |
ای دل ز غبار جسم اگر پاک شوی | تو روح مجردی بر افلاک شوی | |||||
عرش است نشیمن تو شرمت بادا | کآی و مقیم خطه خاک شوی |
از چرخ