| | | | | | |
|
گر مرا با بخت کاری نیست گو هرگز مباش |
|
ور به سامان روزگاری نیست گو هرگز مباش |
|
|
هر خسی را از گلستان جهان گلها شگفت |
|
گر مرا بوی بهاری نیست گو هرگز مباش |
|
|
چهرهی زرین و سیمین سینهی ترکان بستم |
|
بازور سیمم شماری نیست گو هرگز مباش |
|
|
آسمان وا راست دامان مراد ناکسان |
|
گر مرا پیوند واری نیست هرگز گو مباش |
|
|
غم خود ازعشقست گو در جان من جاوید باد |
|
گر غم را غمگساری نیست هرگز گو مباش |
|
|
عشق بازی با خیال یار هم شبها خوشست |
|
باری ار بوس و کناری نیست گو هرگز مباش |
|
|
مجلس عیشست و جز خسرو همه مستند اگر |
|
ناکسی و نابکاری نیست گو هرگز مباش |
|
|
خوانمش در جان و گوید خانهی من نیست این |
|
با چنین بیگانگی دل آشنا میخواندش |
|
|
با رقیبت نیست کار و خوانیش میدانم انی |
|
تا مرا سوزی زحسرت بی سبب میخوانیش |
|
|
باغ روجانا که نرگس در هوای روی تست |
|
روی گل میبیند اما دل نمیآسایدش |
|