پرش به محتوا

برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۲۷

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۲۲

  ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست  
  بی بادهٔ گلرنگ نمیباید زیست  
  این سبزه که امروز تماشاگه ماست  
  تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست  

۲۳

  اجزای پیاله را که در هم پیوست  
  بشکستن آن روا نمیدارد مست  
  چندین سر و پای نازنین و کف دست  
  از مهر که پیوست و بکین که شکست؟  

۲۴

  از من رمقی بسعی ساقی مانده است  
  وز صحبت خلق بی وفاقی مانده است  
  از بادهٔ دوشین قدحی بیش نماند  
  از عمر ندانم که چه باقی مانده است