این برگ همسنجی شدهاست.
— ۱۰۳ —
چنین غزال که وصفش همیرود سعدی | گمان مبر که بتنها شکار ما باشد |
۱۹۳– ط
شورش[۱] بلبلان سحر باشد | خفته از صبح بیخبر باشد | |||||
تیرباران عشق خوبانرا[۲] | دل شوریدگان[۳] سپر باشد | |||||
عاشقان کشتگان معشوقند | هر که زندهست در[۴] خطر باشد | |||||
همه عالم جمال طلعت اوست | تا که را چشم[۵] این نظر باشد؟[۶] | |||||
کس ندانم که دل بدو ندهد | مگر آنکس که بی بصر باشد | |||||
آدمیرا که خارکی در پای[۷] | نرود، طرفه جانور باشد | |||||
گو ترشروی باش و تلخ سخن | زهر شیرین لبان شکر باشد | |||||
عاقلان از بلا بپرهیزند | مذهب عاشقان دگر باشد | |||||
پای رفتن نماند سعدی را | مرغ عاشق بریده پَر باشد |
۱۹۴– ط
شب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد | تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد | |||||
عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت | بکجا رود کبوتر که اسیر باز باشد؟ | |||||
ز محبتت نخواهم که نظر کنم برویت | که محب صادق آنست که پاکباز باشد | |||||
بکرشمهٔ عنایت نگهی بسوی ما کن | که دعای دردمندان ز سر نیاز باشد | |||||
سخنی که نیست طاقت که ز خویشتن بپوشم[۸] | بکدام دوست گویم که محل راز باشد؟ | |||||
چه نماز باشد آنرا که تو در خیال باشی؟ | تو صنم نمیگذاری که مرا نماز باشد |