کردیم و ذوق و سلیقهٔ خود را حاکم قرار ندادیم مگر در مواردی که بنظر ما آشگار و حتم بود که نسخه اصل غلط است. با وجود این باحتیاط اینکه مبادا فهم و ذوق ما بخطا رفته باشد و برای اینکه خوانندگان از تمام آن متن کاملاً آگاه باشند و بتوانند حکومت کنند هر جا که از آن تجاوز کردهایم در حاشیه نسخهٔ اصلی را بدست دادهایم و آنجا که در حاشیه حرف «ص» گذاشته شده، علامت آنست که در نسخهٔ اصلی چنان بوده و ما در آن تصرف کردهایم.
از این موارد گذشته تخلف از نسخهای که آنرا اصل قرار دادهایم جایز نشمردیم. هر چند گاهی نسخههای دیگر میدیدیم که بنظر بهتر میآمد و با آنکه بعضی از دوستان از اینجهت تأسف میخورند بلکه سرزنش میکردند از شیوهٔ خود دست برنداشتیم زیرا بنای ما بر این نبود که گلستان را مطابق ذوق و سلیقهٔ خود ترتیب دهیم و هیچ نسخهٔ دیگر را هم نیافتیم که بیش از نسخه اصفهان لایق اعتماد و اتکا باشد تا بتعبد از آن متابعت کنیم فقط برای اینکه خاطر خوانندگان از اختلاف نسخهها مستحضر باشد و بتوانند حکومت کنند هرجا نسخهای بنظر ما بر نسخهٔ اصل مرجح یا لااقل با آن مساوی بود — خاصه مواردی که اکثر نسخههای معتبر بر آن منوال دیده میشد — در حاشیه نسخه بدل قرار دادیم و از توسعهٔ این نسخه بدلها هم پرهیز کردیم زیرا اختلاف نسخ باندازهای فراوانست که تعرض همه زیانش بیش از فایده و فرع زاید بر اصل مینمود.
و اما در قسمتهائی که نسخه اصفهان ناقص بود بنسخههای کهنه دیگر مراجعه کردیم و چون هیچیک را چنانکه اشاره شد قابل اعتماد تام نیافتیم