یعقوب بن اسحق کندی ببخل معروف بوده است و از وصایای اوست در خطاب بپسر خود ابو العباس «یا بنی الأب اب، و الأخ فخ، و العم غم، و الخال وبال، و الولد کمد، و الأقارب عقارب، و قول لا یصرف البلا، و قول نعم یزیل النعم، و سماع الغناء برسام حاد لان الانسان یسمع فیطرب فینفق فیسرف فیفتقر فیغتم فیعتل فیموت، و الدینار محموم فان صرفته مات و الدرهم محبوس فان اخرجته فر، و الناس سخرة فخذ شیئهم و احفظ شیئک، و لا تقبل ممن قال الیمین الفاجرة فانها تدع الدیار بلاقع»، و نیز از کلمات اوست «العاقل یظن ان فوق علمه علما فهو ابدا یتواضع لتلک الزیادة و الجاهل یظن انه قد تناهی فتمقته النفوس لذلک»، ابن قتیبة در کتاب فرائد الدرر گوید که یکی از فضلا در محضر یعقوب بن اسحق کندی این دو بیت را بخواند
و فی اربع منی حلت منک اربع فما انا ادری ایها هاج لی کربی اوجهک فی عینی ام الطعم فی فمی ام النطق فی سمعی ام الحب فی قلبی یعقوب بن اسحق گفت «و الله لقد قسمها تقسیما فلسفیا ۱»
ص ۵۶ س ۵ شرایط خبی و ضمیر بجای آورد، ابو ریحان بیرونی در کتاب التفهیم فی صناعة التنجیم که بطریق سؤال و جوابست گوید «خبی و ضمیر کدامند: خبی آن بود که پنهان کرده آید اندر مشت، و ضمیر
کلیات چهار مقاله جلد ۱
